(36)

دعاى سوّم در ايّام ماه رجب

محمّد بن عبدالرحمان تسترى مى ‏گويد: از منطقه بنى ‏رواس مى‏ گذشتم، يكى از برادرانم‏ گفت: اگر ميل دارى با هم به مسجد صعصعه برويم و در آنجا نماز بخوانيم، چون اين ماه، ماه رجب ‏است؛ و در اين ماه زيارت همچو مكان‏ هاى شريفى كه به قدوم امامان معصومين ‏عليهم السلام مبارك شده و درآن‏ها نماز خوانده ‏اند، مستحبّ است، و مسجد صعصعه از جمله آنها است.

   راوى مى‏ گويد: با او به طرف مسجد به راه افتاديم، وقتى نزديك درب مسجد رسيديم ناگاه‏ شترى را ديديم كه پالان بر پشت او و كنار درب مسجد خوابانيده شده بود.

   وارد مسجد شديم، شخصى را ديديم كه لباس حجازى بر تن، و مانند آنها عمامه ‏اى بر سر گذاشته بود، او نشسته و دعا مى‏خواند، من و رفيقم آن دعا را حفظ كرديم. و دعا چنين است:

 (شيخ طوسى اعلى اللَّه مقامه فرموده است: مستحبّ است در ماه رجب هر روز اين دعا خوانده ‏شود.)

أَللَّهُمَّ يا ذَا الْمِنَنِ السَّابِغَةِ، وَالْآلاءِ الْوازِعَةِ، وَالرَّحْمَةِ الْواسِعَةِ، وَالْقُدْرَةِ الْجامِعَةِ، وَالنِّعَمِ الْجَسيمَةِ، وَالْمَواهِبِ الْعَظيمَةِ، وَالْأَيادِي الْجَميلَةِ، وَالْعَطايَا الْجَزيلَةِ.

   يا مَنْ لايُنْعَتُ بِتَمْثيلٍ، وَلايُمَثَّلُ بِنَظيرٍ، وَلايُغْلَبُ بِظَهيرٍ، يا مَنْ خَلَقَ فَرَزَقَ، وَأَلْهَمَ فَأَنْطَقَ، وَابْتَدَعَ فَشَرَعَ، وَعَلا فَارْتَفَعَ، وَقَدَّرَ فَأَحْسَنَ، وَصَوَّرَ فَأَتْقَنَ، وَاحْتَجّ‏ فَأَبْلَغَ، وَأَنْعَمَ فَأَسْبَغَ، وَأَعْطى فَأَجْزَلَ، وَمَنَحَ فَأَفْضَلَ.

   يا مَنْ سَما فِي الْعِزِّ فَفاتَ نَواظِرَ الْأَبْصارِ، وَدَنا فِي اللُّطْفِ فَجازَ هَواجِسَ ‏الْأَفْكارِ، يَا مَنْ تَوَحَّدَ بِالْمُلْكِ فَلا نِدَّ لَهُ في مَلَكُوتِ سُلْطانِهِ، وَتَفَرَّدَ بِالْآلاءِ وَالْكِبْرِياءِ، فَلا ضِدَّ لَهُ في جَبَرُوتِ شَأْنِهِ، يا مَنْ حَارَتْ في كِبْرِياءِ هَيْبَتِهِ دَقائِقُ ‏لَطائِفِ الْأَوْهامِ، وَانْحَسَرَتْ دُونَ إِدْراكِ عَظَمَتِهِ خَطائِفُ أَبْصارِ الْأَنامِ.

   يا مَنْ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِهَيْبَتِهِ، وَخَضَعَتِ الرِّقابُ لِعَظَمَتِهِ، وَوَجِلَتِ الْقُلُوبُ مِنْ‏ خيفَتِهِ، أَسْألُكَ بِهذِهِ الْمِدْحَةِ الَّتي لاتَنْبَغي إِلّا لَكَ، وَبِما وَأَيْتَ بِهِ عَلى نَفْسِكَ لِداعيكَ ‏مِنَ الْمُؤْمِنينَ، وَبِما ضَمِنْتَ الْإِجابَةَ فيهِ عَلى نَفْسِكَ لِلدَّاعينَ.

   يا أَسْمَعَ السَّامِعينَ، وَأَبْصَرَ النَّاظِرينَ، وَأَسْرَعَ الْحاسِبينَ، يا ذَاالْقُوَّةِ الْمَتينِ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبيّينَ، وَعَلى أَهْلِ بَيْتِهِ [الْأَئِمَّةِ الصَّادِقينَ‏]، وَاقْسِمْ لي في ‏شَهْرِنا هذا خَيْرَ ما قَسَمْتَ، وَاحْتِمْ لي في قَضائِكَ خَيْرَ ما حَتَمْتَ.

   وَاخْتِمْ لي بِالسَّعادَةِ فيمَنْ خَتَمْتَ، وَأَحْيِني ما أَحْيَيْتَني مَوْفُوراً، وَأَمِتْني ‏مَسْرُوراً وَمَغْفُوراً، وَتَوَلَّ أَنْتَ نَجاتي مِنْ مُسائَلَةِ الْبَرْزَخِ، وَادْرَأْ عَنّي مُنْكَراً وَنَكيراً، وَأَرِ عَيْني مُبَشِّراً وَبَشيراً، وَاجْعَلْ لي إِلى رِضْوانِكَ وَجِنانِكَ مَصيراً وَعَيْشاً قَريراً، وَمُلْكاً كَبيراً، وَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ كَثيراً.

آن‏گاه، سجده طولانى نمود، و برخاست و سوار شتر شد و رفت.

رفيقم رو به من كرد و گفت: به نظر من او حضرت خضر عليه السلام بود، چرا نتوانستيم با او حرف ‏بزنيم؟ گويا او زبان ما را بسته بود.

   از مسجد بيرون آمديم، ابن الورداء رواسى را ديديم، گفت: از كجا مى ‏آييد؟

   گفتيم: از مسجد صعصعه مى‏ آييم. او را از قضيّه آگاه نموديم.

   او گفت: اين سوار هر دو سه روز به اين مسجد مى‏آيد و با كسى حرف نمى ‏زند.

   گفتيم: او كيست؟

   گفت: به نظر شما چه كسى مى‏ تواند باشد؟

   گفتيم: ما گمان مى‏كنيم كه او حضرت خضر عليه السلام است.

   گفت: به خدا سوگند؛ به نظر من، او كسى است كه حضرت خضر عليه السلام نيازمند ديدار اوست.

   پس برگشتيم و فهميديم كه جريان از چه قرار است و رفيقم به من گفت: به خدا قسم؛ او حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه بود.(4)

   بنا به روايت مرحوم سيّد بن طاووس اين دعا از حضرت امير المؤمنين عليه السلام نقل شده است وچون اين دعا مربوط به ماه رجب مى‏باشد، در اين بخش آورديم.

 

---

4) المصباح: 699، مزار شهيد: 277، بحارالأنوار: 446/100، إقبال الأعمال: 143.