نقص اختراعات كنونى

    در نتيجۀ بحث و بررسى دربارۀ آثار و نيروهاى روح به اين نكتۀ مهمّ پى مى‏ بريم كه آنچه را دنياى كنونى به عنوان صنعت و تكنولوژى به مردم عرضه كرده است ، اختراعاتى بوده است كه روح انسان را در اسارت جسم و محتاجِ آن قرار داده است و هيچ گونه نشانى از قدرت‏هاى روحى كه در آن‏ها جسم انسان تابع روح باشد وجود ندارد.

    اين يك كمبود و نقص بزرگ براى تكنولوژى موجود است كه متأسّفانه دانشمندانِ عصر غيبت دربارۀ آن به برنامۀ درستى دست نيافته ‏اند.

    توجّه داشته باشيد : ما كه مى‏ گوييم تكنولوژى عصر غيبت داراى نقص و كمبود است به اين دليل است كه وسايل تندرو اين زمان را با گارى و كالسكه مقايسه نكرده ‏ايم ، ما مى‏ گوييم قدرت‏هاى فراوانى را كه خداوند در نهاد انسانِ والا قرار داده است و خود را به خاطر آفرينش او «احسن الخالقين» مى‏ داند و مى‏ گويد : «تَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقين»(186) ، با توجّه به عظمت چنين موجودى آنچه را كه انسان از يك بُعد وجود خويش استفاده كرده و بُعد ديگر را به دست فراموشى سپرده ، اندك و داراى كمبود است.

    ما مى‏ گوئيم انسان به دليل آنكه داراى روح است ، نبايد هميشه روح را تابع جسم قرار دهد بلكه انسان بايد بياموزد كه مى ‏تواند با توجّه به بُعد ديگرِ خويش ، جسم را تابع روح قرار دهد و به اين وسيله خود را از قيد مادّه و از مرز زمان رها كند ؛ ولى تمامى صنايع و اختراعات در عصر غيبت گرفتار و پاى‏بست تقيّدات مادّى است.

    به اين جهت مى‏ گوييم تكنولوژى در عصر غيبت تك‏بُعدى است و از تكاملى كه بايد داراى آن باشد، برخوردار نيست.

    ما مى‏ گوييم در عصر درخشان ظهور كه از نظر تمام ابعاد وجود ، به قدرت و تكامل مى‏ رسد ، به قدرت‏هاى بسيار عظيم فرامادّه دست مى‏ يابد و بر اثر آن نه تنها در تكنولوژى و صنعت مادّى داراى پيشرفت گسترده مى‏ شود ، بلكه از قدرت‏هاى برتر نيز بهره‏مند مى‏ گردد.

    اكنون براى آنكه گفتار خود را با سخنان حياتبخش خاندان وحى عليهم السلام محكم كنيم ، روايتى را نقل مى‏ كنيم كه برخى به آن روايت براى صنعت‏هاى پيشرفتۀ عصر ظهور، استدلال نموده ‏اند . اكنون به اصل روايت توجّه كنيد :

    ابن مسكان مى‏ گويد : از امام صادق عليه السلام شنيدم كه آن حضرت مى‏ فرمود :

 إنّ المؤمن في زمان القائم وهو بالمشرق ليرى أخاه الّذي في المغرب ، وكذا الّذي في المغرب يرى أخاه الّذي في المشرق .(187)

 قطعاً شخص مؤمن در زمان قائم در حالى كه در مشرق است حتماً برادر خودش را كه در مغرب است مى ‏بيند . و همين طور آن كس كه در مغرب است برادر خودش را كه در مشرق مى‏ باشد مى ‏بيند .

---

186) سورۀ مؤمنون ، آيۀ 14 .

187) بحار الأنوار : 391/52 .