نكتهٔ ديگر

   نكتۀ ديگرى كه توجّه به آن لازم است، اين است كه: در برخى از توسّلات،فردى كه متوسّل شده است، نه داراى روح پاك است و نه بر اثر اضطرار و فشارهاى شديد از جاذبۀ گناهان و آلودگيها خود را رها ساخته است؛ بلكه به‏ خاطر جهات ديگرى كه در آينده و يا گذشتۀ او وجود دارد و ائمّه اطهار عليهم السلام باآگاهى و علم احاطه‏ اى خود، آنها را در نظر دارند و از ديد ما نامعلوم است؛ به‏ اين گونه افراد با چشم مرحمت نگاه مى‏ كنند و در لحظه ‏اى كوه ‏هاى غم و غصّه ‏را به چمن‏زار سبزِ شادى تبديل مى‏ كنند. زيرا آنان مى‏ توانند با يك نظر، ذرّه‏ اى‏ را همچون خورشيد تابان، تابناك كنند.

به ذرّه گر نظر لطف بوتراب كند

به آسمان رود و كار آفتاب كند

   با توجّه به اين نكته درمى‏ يابيم: كسى مى‏ تواند ولايت و امامت انسان‏ها را به عهده‏ گيرد كه تمامى جهات و همه جوانب كار را در نظر داشته باشد و كاملاً محيط بر آنها باشد؛ دراين صورت مى‏ تواند هر گونه خاك تيره را به گوهرى تابناك مبدّل سازد و گرنه ادّعا به تنهايى‏ كارساز نيست.