بنى اميّه يا آزادشدگان

 «پيامبر در سال 629 م توانست به همراهى پيروان خود، تقريباً بدون جنگ و درگيرى مكه را به تصرف درآورد و عمده اهالى آنجا را كه هنوز به او و به دينش كينه و دشمنى مى‌ورزيدند با خود همراه كند.
پيش از اين جريان ، ابوسفيان و ديگر مكّيان سرشناس و در بين آن‌ها، معاويه فرزند ابوسفيان، اوضاع را در نظر داشتند و گاهى هم در پنهانى مى‌سنجيدند كه باد از كدام سو مى‌وزد تا هر جا لازم آمد به پيامبر بگروند.
به طور مسلم، اين گروش در گزارش‌هاى غالباً متغير، دير يا زود مورد بهره بردارى گروه‌هاى متخاصم قرار گرفت كه هر كدام به اقتضاى شرايط خود آن را حمل بر صداقت يا بر عكس خيانت ابوسفيان و ديگر هم‌كيشان او مى‌دانستند. با اين حال، معمولاً بر همگان پذيرفته شده است كه فتح مكه، به مخالفت مكيان با اسلام پايان داد و ابوسفيان و خانواده‌اش، به ويژه پسرانش يزيد و معاويه در آخرين لحظات به اسلام گرويدند.
«الطلقاء» اصطلاحى است كه گاه در روايت‌هاى اسلامى به امويان داده شده است و به معناى «آزاد شدگان» است. با فتح مكه، آنها بردگان پيامبر نبودند بلكه پيامبر به آنان آزادى بخشيد. حتى در اخبار و روايات آمده است كه پيامبر مشتاق بود دشمنان پيشين خود هم‌چون ابوسفيان را به سوى خود جلب و تقويت نمايد. به همين منظور، بعد از گشودن مكه، هدايايى به آنان تقديم كرد. اين حركت «برانگيختن قلوب» ناميده مى‌شود (تأليف القلوب).»(1)

بديهى است اموالى كه به عنوان «تأليف القلوب» داده مى‌شد به افرادى مى‌دادند كه داراى ايمان نبودند.
آن‌ها تا آخرين روز با پيامبر اكرم صلّی الله علیه وآله جنگيدند و تا زمانى كه چاره‌اى جز تسليم نداشتند دست از كفر و بت پرستی برنداشتند.

_________________________________________

1- امويان؛ نخستين دودمان حكومت ‏گر در اسلام: 37 .