از غدیر تا سقیفه و بیعت زنان

یکی از امتیازات غدیر مطابق بودن آن با آیات قرآن و سنّت رسول خدا صلّی الله علیه وآله است، زیرا همانطور که علمای شیعه و علمای اهل تسنّن نوشته اند، در اجتماع غدیر که در آن زمان بی نظیر بوده است ده ها هزار از مردان و زنان مسلمان با حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام بیعت کردند.

هیچگاه خداوند و رسول خدا صلّی الله علیه وآله به زنان مؤمنه بی اعتنایی نکرده و زنان مؤمنه را همچون مردان مؤمن مورد احترام قرار داده و بارها در بیعت های دیگر رسول خدا صلّی الله علیه وآله از زنان مؤمنه بیعت گرفته اند همانگونه که از مردان مؤمن نیز با پیغمبر اکرم صلّی الله علیه وآله بیعت کرده اند به این جهت در غدیر زنان مؤمنه نیز با امیرالمؤمنین علی علیه السلام بیعت کردند.

امّا در سقیفه که افرادی اندک جمع شده بودند حتّی یک نفر زن وجود نداشت که با ابوبکر بیعت بکند و یا بیعت نکند. و پس از جریان سقیفه که از مردان با میل یا اکراه بیعت گرفتند از هیچیک از زنان بیعت نگرفتند نه زنان بزرگ و شخصیت های مهمّ آنان مانند حضرت فاطمۀ زهرا سلام الله علیها و حضرت امّ سلمه و زنان مؤمنۀ دیگر، هیچکدام بیعت نکردند. زنان دیگری که با خلافت ابوبکر موافق بودند مانند عایشه و حفصه و امثال آن ها، آنان نیز بیعت نکردند، هر چند با خلافت ابوبکر موافق بودند.

هیچ یک از علمای شیعه و اهل تسنّن در کتاب های خود از بیعت زنان یاد نکرده اند.

امّا بیعت مردان را از روی اجبار یا اختیار علمای شیعه و اهل تسنّن ذکر کرده اند. علّت اینکه هیچ یک از زنان حتّی امثال عایشه و حفصه و ... بیعت نکردند این است که قبل از اسلام یعنی در عصر جاهلیّت، هیچگونه ارزشی برای زنان و بیعت آنان قائل نبودند. و به این جهت در عصر جاهلیّت، هیچگاه در بیعت ها شرکت نداشتند.

ابوبکر و عمر و ...  نیز بیعت زنان را دارای ارزش نمی دانستند تا از آن ها بخواهند با ابوبکر بیعت کنند.

چون زنان در عصر جاهلیّت ارزشی نداشتند و به این جهت در هیچ بیعتی شرکت نداشتند، ابوبکر و عمر نیز همچون مردم جاهلی نه برای زنان ارزشی قائل بودند و نه برای بیعت آنان، زیرا به نظر آن ها زنان اهمیّتی نداشتند که بیعت آن ها اثری داشته باشد.

زنان از نظر آن ها فقط ارزش این را داشته که مورد بهره گیری جنسی مردان قرار گیرند و در خانه خدمت کنند.