خلیفۀ رسول خدا صلّی الله علیه وآله

باید با معارف قرآن آشنا باشد

   بنا به اعتقاد صحيح همۀ مسلمانان، قرآن كتابى بس‏ عظيم ‏القدر مى ‏باشد كه مسائل مهمّ حياتى و علمى را در قالب الفاظ كوتاه و رموز و اشارات بيان نموده است.

   دستيابى به معارف و اسرار قرآن مجيد آن چنان است كه بايد از سوى آگاهان واقعى آن، كه پيغمبر اكرم و اهل بيت او علیهم السلام مى ‏باشند، بيان شود؛ و گرنه پيچيدگىِ رمز و راز قرآن، راه را براى مردمى كه‏ ناآشنا با آگاهانِ معارف و علوم قرآن مى ‏باشند، مى ‏بندد.

   پيغمبر اكرم صلّی الله علیه وآله به خاطر آشنائى مردم با حقايق و معارف قرآن، آنان را به پيوستگى قرآن و عترت آگاه نمودند و با بيان حديث شريف‏ ثقلين كه شيعه و سنّى به سند متواتر آن را نقل كرده ‏اند، به همۀ مردم‏ جهان اعلام فرمود: تا روز رستاخيز قرآن و عترت به يكديگر پيوسته ‏اند.

   با اين بيان اگر كسى ميان اين دو جدايى بيفكند و اهل بيت پيغمبر اكرم‏ صلّی الله علیه وآله را رها نمايد، از آثار بلند معنوى و قرآن و آشنايى با معارف ‏عالى آن بى‏ بهره خواهد ماند، و تنها سلمان‏ ها و جابرها بر اثر پيروى‏ كامل از مكتب اهل بيت‏ علیهم السلام مى ‏توانند با اسرار ناشناخته قرآن ‏آشنايى پيدا كنند.

   اكنون اين سئوال پيش مى‏ آيد: با طرحى كه در سقيفه ريخته شد و بر اساس آن، پايه جدائى قرآن و عترت، بنيان‏گذارى شد؛ آيا اين‏ بزرگترين ظلم و ستم به همۀ انسان‏ ها نبود؟

   آيا افرادى كه در سقيفه به عنوان مسئلۀ خلافت و رهبرى مردم ‏اجتماع نمودند و ابوبكر را به عنوان خليفه انتخاب نمودند، نمى‏ دانستند كه او در معارف قرآن همچون ديگر مردم است، و با ‏انتخاب وى، دربِ خانه اهل بيت پيغمبر اكرم‏ صلّی الله علیه وآله كه قرآن به آنان‏ پيوسته و آنان با قرآن همبستگى دارند، بسته مى ‏شود.

   مى‏ دانيم كه قرآن بايد برنامه عملى تمامى مردمان جهان باشد. بنابراين خليفۀ مسلمانان بايد كسى باشد كه آشنائى كامل با ظاهر و باطن قرآن داشته باشد و گرنه چگونه مى‏ تواند آن را كه به تعبير خداوند قول ثقيل و كلام سنگين است: «إِنّا سَنُلْقي عَلَيْكَ قَوْلاً ثَقيلاً»(1) براى مردم بيان نموده و به آن عمل نمود.

   آيا ابوبكر با قرآن آشنايى داشت؟ اگر آشنايى داشت ‏چرا هيچ گاه چنين مطلبى را اظهار نكرد و چرا در توضيح لغات قرآن ‏دچار حيرت و سركشتگى مى ‏شد و گاه به ناچار در برابر هجوم‏ سئوال‏ هاى مردمان، آنان را به سوى حضرت اميرالمؤمنين‏ علیه السلام روان‏ مى‏ ساخت؟

   با توجّه به بيانات گذشته سئوال می کنیم:

   طرحى كه در سقيفه ريخته شد و مردم را از مكتب حضرت ‏اميرالمؤمنين‏ علیه السلام دور نمود، آيا با انتخاب ابوبكر و گفتن عمر «حسبنا كتاب ‏الله» مردم را از قرآن و عترت جدا نساخت؟

   آيا خليفۀ خدا و جانشين پيغمبر صلّی الله علیه وآله نبايد همچون آن حضرت، آشنا با رموز و اسرار قرآن مجيد باشد؟ آيا جانشين پيغمبر، رهبر دينى مردم نيست؟ آيا نبايد با كتاب آسمانى دين آشنا باشد؟

---

(1) سورۀ مزّمّل، آيۀ 6.