اولياء خدا به پرهيزكارى همّت مى گمارند
بايد توجّه داشته باشيم كه اولياء خدا نه تنها خود در حدّ اعلاى تقوا و پرهيزكارى مى باشند، بلكه علاوه بر آن كه در صدد حفظ حالات روحى خود هستند، همّت و هدف آنان، ايجاد تقوا در جامعه و در ميان اطرافيان خود نيز مى باشد.
آنان با عمل و رفتار خود، به همنشينان و ساير افراد جامعه، درس تقوا و پرهيزكارى مى آموزند و آرزوى قلبى آنان، وجود اجتماعى خود ساخته وپرهيزكار و دور از گناه و معصيت مى باشد.
زيرا كه ظهور انوار تابناك خاندان ولايت در ميان جامعه اى اين گونه،تحقّق پذير است. از اين رو بر همه افراد لازم است كه براى بدست آوردن تقوا و پرهيزكارى تلاش كنند و از هواها و خطورات نفسانى و شيطانى خود را رها سازند.
مردان بزرگ، مقام و ساير ارزشهاى دنيوى را هدف خود قرار نمى دهند و مقصد خود را والاتر و ارزشمندتر از آن مى دانند. بلكه اگر جاه و مقام و يا ساير منصبهاى دنيوى به آنان روى آورد، از آنها به نفع هدف عالى خود كه تقوا و پرهيزكارى است، استفاده مى كنند. نه آن كه پرهيزكارى خود را به خاطر جاه و مقام از دست بدهند.
از امام صادق عليه السلام از معناى تقوا سئوال نمودند، آن حضرت فرمودند:
... أَنْ لايَفْقِدُكَ اللَّهُ حَيْثُ أَمَرَكَ وَلايَراكَ حَيْثُ نَهاكَ.(20)
تقوا اين است كه خداوند تو را در هر موردى كه امر به آن نموده است، مفقود نبيند و در هر موردى كه تو را از آن باز داشته است، حاضر نبيند.
با اين بيان، پذيرفتن منصبهايى كه انسان آمادگى پذيرا شدن و سازماندهى آنها را ندارد، با تقوا و پرهيزكارى چگونه سازگار است؟!
20) بحارالأنوار: 285/70.
بازديد امروز : 0
بازديد ديروز : 198611
بازديد کل : 117797274
|