(۸)

آخرین دعایی که امام حسین علیه السلام

در روز عاشورا خواندند

در کتاب مزار کبیر از ابن عیاش نقل کرده که گفت: شنیدم از اباعبدالله حسین بن سفیان بزوفری که این دعا را می خواند و می گفت: این از دعاهای روز سوّم شعبان، روز میلاد امام حسین علیه السلام است:

أَللَّهُمَّ مُتَعَالِي الْمَكَانِ، عَظِيمُ الْجَبَرُوتِ، شَدِيدُ الْمِحَالِ، غَنِيٌّ عَنِ ‏الْخَلاَئِقِ، عَرِيضُ الْكِبْرِيَاءِ، قَادِرٌ عَلَى مَا يَشَاءُ، قَرِيبُ الرَّحْمَةِ، صَادِقُ ‏الْوَعْدِ، سَابِقُ النِّعْمَةِ، حَسَنُ الْبَلاَءِ، قَرِيبٌ إِذَا دُعِيتَ، مُحِيطٌ بِمَا خَلَقْتَ، قَابِلُ التَّوْبَةِ لِمَنْ تَابَ إِلَيْكَ، قَادِرٌ عَلَى مَا أَرَدْتَ، وَمُدْرِكٌ مَا طَلَبْتَ، وَشَكُورٌ إِذَا شُكِرْتَ، وَذَكُورٌ إِذَا ذُكِرْتَ.

أَدْعُوكَ مُحْتَاجاً، وَأَرْغَبُ إِلَيْكَ فَقِيراً، وَأَفْزَعُ إِلَيْكَ خَائِفاً، وَأَبْكي ‏إِلَيْكَ مَكْرُوباً، وَأَسْتَعِينُ بِكَ ضَعِيفاً، وَأَتَوَكَّلُ عَلَيْكَ كَافِياً، اُحْكُمْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ، فَإِنَّهُمْ غَرُّونَا وَخَذَلُونَا وَغَدَرُوا بِنَا وَقَتَلُونَا، وَنَحْنُ ‏عِتْرَةُ نَبِيِّكَ، وَوُلْدُ حَبِيبِكَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللهِ، اَلَّذِي اصْطَفَيْتَهُ بِالرِّسَالَةِ، وَائْتَمَنْتَهُ عَلَى وَحْيِكَ، فَاجْعَلْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا فَرَجاً وَمَخْرَجاً، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

خداوندا تو بسیار بلند مرتبه ای، صاحب قدرت عظیم و سلطه ای، کیفر دهنده‌ای سخت هستی، از همۀ خلایق بی نیازی، کبریائیت دامنه دار است، بر آنچه بخواهی توانایی داری، رحمتت نزدیک، وعده ات صادق و راست، نعمتت سرازیر وسرشار، بلایت نیکو و زیبا است، هنگامی که خوانده شوی نزدیک هستی، به آنچه آفریده‌ای احاطه داری، کسی که توبه کند توبه او را می‌پذیری، بر آنچه اراده کنی قدرت آن را داری، آن چه را طلب کنی دریابی، و پاداش دهنده‌ای زمانی که شکر تو را بجا آورند، یاری کننده ‌ای وقتی از تو یاد نمایند.
تو را می‌خوانم در حالی که محتاج و نیازمندم و به سوی تو مایلم در حالی که فقیر و بی نوایم و به سوی تو پناهنده‌ام در حالی که خائف و ترسناکم، در پیشگاه تو گریانم در حالی که دچار غم و اندوهم، و از تو یاری می‌جویم در حالی که ضعیف و ناتوانم، و بر تو توکّل می‌کنم که تو کفایت کننده ای، بین ما و این قوم ما به حق حکم کن و داوری نما که آنان ما را فریب دادند، تنها و بی یاور رها کردند و مکر و حیله نمودند و ما را کشتند در حالی که ما عترت پیامبرت و فرزندان حبیب تو حضرت محمّد بن عبدالله هستیم که او را برای رسالت برگزیدی و امین بر وحی قرار دادی، پس برای ما در مورد کار ما راه خروجی و گشایشی قرار بده، به رحمتت ای مهربان ترین مهربانان.

و روایت شده که این آخرین دعایی است که‌ امام حسین علیه السلام در روز عاشورا خوانده است.(1)

---

(1) مزار كبير: 399، إقبال الأعمال: 203، بلد الأمين: 263، هدية الزائرين وبهجة الناظرين: 491، منهاج العارفين:188، مفاتيح النجاة (مخطوط): 519.