دلیل واضح دیگری

برای معنای کلمهٔ مولی

در خطبهٔ غدیر رسول خدا صلّی الله علیه وآله بارها از حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام و امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف و سایر ائمّه علیهم السلام نام بردند و به عنوان امامت از آن ها تجلیل نمودند و مطالب زیادی را از آینده برای مردم بیان فرمودند با توجّه به علم و آگاهی آن حضرت از آینده، اگر تجلیل و بزرگداشت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام خلافت و امامت نبوده است، و به خاطر اینکه مردم به آن ها محبّت داشته باشند آن همه تجلیل از آن بزرگوار و سایر ائمّه علیهم السلام نمودند اگر واقعاً ابوبکر و عمر همانطور که اهل تسنّن می گویند خلیفهٔ رسول خدا صلّی الله علیه وآله بودند چرا حتّی یک بار رسول خدا از ابوبکر و عمر نام نبردند و چرا مردم را به دوست داشتن آنان یا خلافت آنان امر نکردند، بلکه اصحاب افراد صحیفهٔ ملعونه را که ابوبکر و عمر از آن ھا بودند، تکذیب کرده و سرزنش نمودند. چگونه ممکن است که رسول خدا صلّی الله علیه وآله نسل خود را بسیار تجلیل نمودند با اینکه به عقیدهٔ سنّی ها آنان خلیفه و وصی رسول خدا نبودند! و از خلیفهٔ پس از خود ھر چند بدون اینکه نامی از آنان ببرند هیچگونه تجلیل ننمودند! پس غیر از امیرالمؤمنین علیه السلام و نسل آن حضرت، خلیفه ای در کار نبوده که ھر چند به طور کلّی از او تجلیل کنند. از همهٔ این ها نتیجه می گیریم که کلام حضرت: «من کنت مولاه فهذا علي مولاه» به معنای خلافت آن حضرت بوده نه محبّت و دوستی آن حضرت.