آغاز ظهور

علىّ بن ابراهيم قمّى؛ در تفسير خود از امام محمّد باقر عليه السلام نقل كرده است كه فرمود:

 به خدا سوگند گويا قائم عليه السلام را مى‌بينم كه تكيه بر حجرالأسود داده و مردم را دربارۀ حقّ خود به خدا سوگند مى‌دهد و مى‌فرمايد:
اى مردم كسى كه دربارۀ خدا با من محاجّه كند (حجّت و دليل آورد، مناظره و گفتگو كند) من از هر كس به او نزديك تر و سزاوارترم. اى مردم هر كس دربارۀ آدم با من گفتگو كند، من از هر كس به آدم نزديك تر و آشناترم.
اى مردم هر كس با من دربارۀ نوح احتجاج كند، من از هركس به نوح نزديك تر و داناترم. اى مردم هر كس دربارۀ ابراهيم با من گفتگو كند، من از هر كس به ابراهيم نزديك تر و آگاهترم. اى مردم هر كس دربارۀ موسى با من گفتگو كند، من از هر كس به موسى نزديك تر و شايسته ترم. 
أيّها النّاس من يحاجّني في محمّد صلّى الله عليه وآله فأنا أولى بمحمّد، أيّها النّاس من يحاجّني في كتاب الله فأنا أولى بكتاب الله.
اى مردم هر كس درباره محمّد صلّى الله عليه وآله با من گفتگو كند، من از هر كس به محمّد نزديك تر و سزاورترم. اى مردم هر كس در مورد كتاب خدا با من بحث و گفتگو كند، من از هر كس به كتاب خدا نزديك تر و عالم ترم.
سپس به كنار مقام ابراهيم مى‌رود، دو ركعت نماز مى‌خواند ودوباره مردم را درباره حق خود به خدا سوگند مى‌دهد.
آنگاه امام باقر عليه السلام فرمود: بخدا قسم، او مقصود از مضطرّ در اين آيۀ شريفه است: 
(أمَّنْ يُجيبُ المُضْطَرَّ إذا دَعاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُم خُلَفاءَ الأرْض)(1) .

«آيا كسى (جز خدا) هست دعاى بيچاره و گرفتار را اجابت كند و ناراحتى و غصّه او را برطرف نمايد و شما را جانشينان بر روى زمين قرار دهد».
پس اوّل كسى كه با او بيعت مى‌كند جبرئيل عليه السلام است و پس از او سيصد و سيزده نفر اصحاب او مى‌باشند؛ هر يك از آن ها در بين راه باشد فوراً به او مى‌رسد، و هر كس مسير را طى نكرده از بسترش ناگهان ناپديد مى‌شود (يعنى بدون اينكه زحمت پيمودن راه داشته باشد از ميان بستر ناگهان به اعجاز امام عليه السلام خدمت آن حضرت مى‌رسد).
و اين گفتار اميرالمؤمنين صلوات الله عليه است كه درباره اصحاب مهدى (صلوات الله عليه) فرموده است : «هم المفقودون عن فرشهم» يعنى آن ها كسانى هستند كه ناگهان در بستر و رختخواب‌ها ناپديد مى‌شوند، همان طور كه خداوند تبارك و تعالى فرموده است:
(فَاسْتَبِقُوا الخَيرات أيْنَما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُم الله جَميعاً)(2)

«در خيرات و كارهاى نيك از يكديگر پيشى بگيريد، هر كجا باشيد خداوند همه شما را گرد آورد».
فرمود: مقصود از اين خيرات ولايت ما اهل بيت است.(3) 

---

(1) سورۀ نمل، آيۀ 62.
(2)  سورۀ بقره، آيۀ 148.
(3) قطره‌اى از درياى فضائل اهل بيت عليهم السلام: 1 /  794 به نقل از تفسير قمّى: 2  / 205، تفسير برهان: 1 /  163 ح 8، و 3 /  355 ح2، بحار الأنوار: 52 /  315 ح 10، منتخب الأثر: 422 ح 2.