نكتهٔ اوّل :
نقل شده: در شهر بصره در نزد سخنور بليغى سخن از «صحيفه سجاديه» به ميان آمد، وى (با جسارت) گفت: چيزى از آن مگوييد تا من همانند آن را براى شما املاء كنم .
آنگاه قلم به دست گرفت و به جهت نوشتن سر به پايين انداخت ، او سر بلند نكرد تا اين كه روح از بدنش خارج گشت و مرد !
نويسنده رحمه الله گويد : جاى هيچ گونه شگفتى نيست، چرا كه اين صحفيه شريف ، حاوى دوره كاملى از اُصول انسانى ، دنيوى و اخروى است . قطرهاى از اقيانوس بىكران دانش الهى و جويبارى از درياى كلام نبوى است. چگونه چنين نباشد؟! حال آن كه اين صحيفه ، پرتوى از نور چراغ رسالت و نسيمى از بوى خوش باغ امامت است .
در اين زمينه يكى از عارفان گويد : اين صحيفه ، در مجراى كتابهاى آسمانى جارى مىشود و در مسير نوشتهها و صحف لوحى و عرشى روان است، چرا كه آن ، شامل انوار حقايق شناخت و معرفت و داراى ميوههاى باغهاى حكمت است.
دانشمندان برگزيده و نكتهسنجان و نقّادان آگاه پيشينان كه از شايستگان علما بودند آن را «زبور آل محمّد عليهم السلام» و «انجيل اهل بيت عليهم السلام» لقب داده اند.
در بلاغت بيانش ، ساحران سخنپرداز سر به سجده گذاشته و بزرگان از دانشمندان به ناتوانى خويش اعتراف نموده اند و آنان اذعان كرده اند كه پيامبرى غير از كاهنى است ، و هرگز حقّ و باطل در يك مقام و منزلت نيست .
و هر كس بخواهد پيرامون آسمان آن با فكر تاريك و پست خود دور بزند، قطعاً با شهاب ثاقب مورد هدف تيرهاى تيراندازان قرار خواهد گرفت .
بازديد امروز : 97211
بازديد ديروز : 235629
بازديد کل : 125982099
|