(2)

همنشينى با گمراهان

   آن گاه كه امكان مبارزه و پيكار با دشمنان دين وجود ندارد، بايد به مبارزه‏ منفى دست زد. با مبارزه منفى، مى ‏توان به دشمنان دين ضربه زد و آنان را از رسيدن به مقاصدشان جلوگيرى نمود. كناره ‏گيرى، بى ‏اعتنايى و عدم صحبت‏ و مجالست با دشمنان دين و بدعت ‏گزاران، نوعى مبارزه منفى به شمار مي ‏آيد.

   اين گونه رفتار، اگر وسيله شكست آنان نباشد، حدّاقل يك نوع حفاظت ازشرّ نيرنگهاى آنان به شمار مى‏ آيد. امام صادق ‏عليه السلام در روايتى مى‏ فرمايند:

لاتَصْحَبُوا اَهْلَ الْبِدَعِ وَلاتُجالِسُوهُمْ فَتَصيرُوا عِنْدَ النَّاسِ كَواحِدٍ مِنْهُمْ، قالَ رَسُولُ‏ اللَّه ‏صلى الله عليه وآله وسلم: اَلْمَرْءُ عَلى دينِ خَليلِهِ وَقَرينِهِ(14)

با بدعتگزاران صحبت نكنيد و با آنان مجالست ننمائيد؛ زيرا به خاطر مصاحبت ‏و مجالست با آنان، در نزد مردم همانند يكى از آنان مى‏ شويد. آن گاه ‏فرمودند: پيغمبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله وسلم فرموده ‏اند: انسان به دين رفيق و فرد نزديك به‏ خود، مى‏ باشد.

14) اصول كافى: 375/2.