وصیّت رسول خدا صلّی الله علیه وآله قطعی است

اعتقاد ما این است که نه تنھا اعمال و رفتار رسول خدا صلّی الله علیه وآله، بلکه حتّی گفتار و فرمایش ھای آن حضرت طبق وحی الھی بودہ است. ھمانگونه که قرآن می فرمایند:

«وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ»(۱)

« از روی هوا و هوس سخن نمی‌گوید‌، منطقش جز وحی که [به‌ سویش] فرستاده می‌شود نیست‌».

با توجّه به این مقدّمه یکی از دستورات رسول خدا صلّی الله علیه وآله سفارش آن حضرت دربارۂ اھمیّت و لزوم وصیّت است.

رسول خدا صلّی الله علیه وآله در این بارہ فرمودہ اند:

«من مات بلا وصیّة ماتت میتة جاھلیّة»

کسی که بدون وصیت بمیرد به مرگ جاھلیّت از دنیا رفته است.

چگونه می شود که پیغمبر اکرم صلّی الله علیه وآله که نابود کنندۂ مرام جاھلیّت است، بدون وصیّت از دنیا رحلت کنند؟!

آیا این اتّھامی از سوی سقیفه نشینان به رسول خدا صلّی الله علیه وآله نیست؟ آیا بارھا و بارھا آن حضرت به امیرالمؤمنین علی علیه السلام وصیّت ننمودند؟ آیا ترک تعیین جانشین و ترک وصیّت دربارۂ آن اتّھام به رسول خدا صلّی الله علیه وآله نیست؟! آیا آن ھمه سفارش دربارۂ اھل بیت علیهم السلام بالاخص در روز غدیر وصیّت نیست؟

---

(۱) سورۂ النجم، آیات: ۳ و ۴.