الف) پاكسازى باطن

    اينك به تشريح كوتاهى از تحوّلاتى كه در اعماق وجود انسانها به وجود مى‏ آيد، توجّه كنيد:

    يكى از مسائل اعتقادى، بحث طينت و چگونگى آميخته شدن طينتهاى پاك و ناپاك به يكديگر است. در روايات بيان نموده ‏اند كه مقصود از طينت چيست و چرا طينت‏ها به هم آميخته شدند و چگونه پاكسازى شده و از يكديگر جدا مى‏ گردند؟ تفصيل اين مسئله با حجم كوچك بحث ما مناسب نيست؛ از اين رو تنها به اين نكته اشاره مى‏ كنيم:

    از ويژگى‏هاى روزگار ظهور، پاكسازى طينت‏ها از آميختگى ‏ها و پاكسازى نفس و ضمير ناخودآگاه از آلودگى‏ هايى است كه در اعماق وجود انسان وجود دارد.

    چرا مى‏ گوئيم در روزگار ظهور حضرت بقية اللَّه ارواحنا فداه، مردم از آميختگى‏ ها و آلودگى‏ ها پاك مى‏ شوند؟

    قبل از پاسخ به اين سئوال، داستانى را به خاطر توضيح مطلب مى‏ آوريم:

    شيبة بن عثمان يكى از دشمن‏ترين دشمنان پيغمبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله وسلم بود و آرزوى قتل آن حضرت را در سر مى ‏پروراند. او در جنگ حنين شركت كرد تا پيغمبر را به شهادت برساند. و آن گاه كه مردم از اطراف آن حضرت پراكنده شدند و پيغمبر تنها ماندند، از پشت سر خود را به ايشان رساند، ولى شعله ‏اى از آتش به سوى او بلند شد؛ به طورى كه طاقت تحمّل آن را نداشت. به اين جهت نتوانست به مقصود خود دست يابد.

    پيغمبر اكرم‏صلى الله عليه وآله وسلم به او رو نموده و فرمودند: شيبة نزديك بيا! آن گاه حضرت رسول‏ صلى الله عليه وآله وسلم دست خود را بر سينه او گذاردند. بر اثر اين كار، محبّت آن بزرگوار در قلب او جاى گرفت؛ به طورى كه پيغمبر اكرم ‏صلى الله عليه وآله وسلم، محبوب‏ترين فرد نزد او شدند. آن گاه در حضور آن حضرت به جنگ با مخالفان پرداخت، به طورى كه اگر در برابر پدر خود قرار مى ‏گرفت، او را به خاطر يارى پيغمبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله وسلم مى كشت .(20)

    ببينيد چگونه دستان پاك پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم طينت ناپاك و نفس آلوده يكى از سرسخت‏ترين دشمنان را در يك لحظه از ناپاكى و آلودگى نجات داد و او را از صف كفّار جدا نمود و در ميان لشكر پيغمبر اسلام ‏صلى الله عليه وآله وسلم قرار داد.

    پيغمبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله وسلم با كشيدن دستان مبارك خود بر سينه او، عقل او را تكميل نمودند و به خاطر تحوّلى كه در طبيعت ناپسند وى به وجود آمد، از ضلالت و گمراهى نجات يافت.

    پس از بيان اين مقدمه به شرح روزگار ظهور مى‏ پردازيم.

    حضرت امام باقرعليه السلام مى ‏فرمايند:

 إِذا قامَ قائِمُنا وَضَعَ يَدَهُ عَلى رُؤُوسِ الْعِبادِ، فَجَمَعَ بِهِ عُقُولَهُمْ وَاَكْمَلَ بِهِ اَخْلاقَهُمْ .(21)

 آن گاه كه قائم ما قيام كند، دست خود را بر سرهاى بندگان خدا مى ‏گذارد. پس با اين عمل، عقل‏ه اى آنان را جمع مى‏ كند (به اين سبب نيروهاى عقلى آنان كامل مى‏ شود) و اخلاق آنان را تكميل مى‏ نمايد.

    امام عصر ارواحنا فداه با اين رفتار، باطن افراد را پاكسازى مى‏ كنند و همه بندگان خدا را از آلودگي ها نجات مى ‏بخشند.

---

20) سفينة البحار : 202/1، مادّه حبب.

21) بحار الأنوار : 336/52.