نتيجۀ مهاجرت به حبشه

********************************

1 محرم الحرام محاصره شدن پيامبر صلّی الله علیه وآله وسلم و بنى هاشم در شعب ابى طالب (۷ بعثت)

********************************

گرچه پيروان رسول اكرم‏ صلّى الله عليه وآله وسلم در مقابل صدمات جانكاه و فشارهاى شكننده مشركين، همچنان در ايمان خود ثابت‏ قدم بودند، ولى زندگى بر آنان تلخ و غير قابل تحمّل شده بود و بايد هر چه زودتر به اين وضع خطرناك خاتمه داده‏ مى ‏شد. لذا با موافقت رسول اكرم‏ صلّى الله عليه وآله وسلم قرار شد گروهى از زن و مرد مسلمان، مكّه را ترك گويند و به كشور حبشه ‏مهاجرت نمايند و گروه ديگر همراه آن حضرت به خارج مكّه بروند و در نقطه‏ اى به نام شعب ابى طالب زندگى كنند، تاهر دو گروه مدّتى از مشركين  دور و از تجاوزشان مصون باشند. سرانجام اين تصميم عملى شد و به طورى كه در تاريخ‏ آمده، هشتاد و سه نفر مرد و هيجده نفر زن، شهر مكّه را ترك گفتند و راه حبشه را در پيش گرفتند(1).

   مهاجرين مسلمان - كه اكثرشان نوجوان و جوان بودند - به سلامت وارد حبشه شدند و در كمال آزادى و ايمنى، زندگى عادّى و برنامه ‏هاى دينى خود را آغاز نمودند. موقعى كه قريش از ورود آنان به حبشه آگاه شدند، به توطئه تازه‏ اى‏ دست زدند و براى آن كه مهاجرين را با ذلّت و خوارى از حبشه اخراج كنند و به مكّه، يعنى به حوزه قدرت خود، برگردانند، عمرو عاص و عمارة بن وليد را با هدايايى نزد پادشاه حبشه فرستادند.

   شرح مسافرت نمايندگان قريش و ورودشان به مجلس ملك و همچنين ملاقات مسلمين با پادشاه حبشه و سخنان‏ جعفر طيّار، مبسوطاً در كتب تاريخ نقل شده است. ولى دو نكته جالب - كه شاهد بحث ماست - از مجموع گفتارهاى رد وبدل شده، به خوبى استفاده مى ‏شود: اوّل تقابل نسل كهن با نسل جوان، و دوّم هم ‏آهنگى تعاليم اصولى اسلام با نداى‏ فطرت و وجدان كه مختصراً به هر دو اشاره مى‏ شود.

---

1) سيره حلبى: 375/1.

 

 

منبع: معاویه ج ... ص ...