نتيجه بيكارى
شخص بيكار، هدف و مقصدى ندارد، تا براى رسيدن به آن همّت نمايد؛ از اين جهت بيكار مى نشيند و به خيالات و توهّمات يا گفتگوهاى بى فايده وحرام مى پردازد و قلب خود را مجمع شياطين قرار مى دهد. انسانِ با ايمان، هيچ گاه نبايد بيكار بنشيند؛ تا قلب او جايگاه شيطانها و مغزش مركز افكار پست و زشت قرار نگيرد.
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در كلمات قصار خود مى فرمايند:
اَلْمُؤْمِنُ ... مَشْغُولٌ وَقْتُهُ.(7)
انسان مؤمن، وقتش پر است.
زيرا يا به كارهاى مادّى اشتغال دارد و ضروريات زندگى را فراهم مى كند ويا به عبادت و ذكر خداوند مى پردازد و جهان آخرت را آباد مي سازد. بر اثر اشتغالات گوناگون و فراوانى كه دارد، فراغتى ندارد تا فرصت انجام اعمال ناشايست را داشته باشد.
بيشتر افرادى كه مرتكب رفتار زشت و اشتباه مى شوند، بر اثر بيكارى وفرصتى است كه دارند. جوانان - مخصوصاً - هيچ گاه نبايد بيكار باشند؛ تا زمينه انجام اشتباهات براى آنان فراهم نباشد. در روايات وارد شده است:
اِنَّ اللَّهَ يُبْغِضُ الشَّابَّ الْفارِغِ.
خداوند، دشمن جوانى مى باشد كه بيكار است و فراغت دارد.
7) نهج البلاغه، كلمات قصار: 325.
بازديد امروز : 2558
بازديد ديروز : 41963
بازديد کل : 131539540
|