6) ده کلمه یا دعایی که خداوند به حضرت ابراهیم علیه السلام

هنگام افتادن در آتش نمرود یاد داد

 

در کتاب «صحیفۀ مهدیه» آمده است :

از معاذ بن جبل روايت شده است كه گفت : روزى حضرت پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم مرا به سوى عبداللَّه بن سلام فرستاد در حالى كه نزد پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم عدّه‏ اى از اصحابش حضور داشتند ، عبداللَّه بن سلام نزد پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم حاضر شد ، حضرت پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم فرمودند :

 اى عبداللَّه ؛ براى من خبر بده در مورد ده كلمه‏ اى كه خداوند به حضرت ابراهيم عليه السلام در روزى كه مى‏ خواستند او را به آتش بيندازند آموخت ، آنان را يافته‏ اى كه در تورات نوشته شده باشد؟

    عبداللَّه گفت : اى رسول خدا ؛ پدر و مادرم فداى شما، آيا براى شما در مورد آن ده كلمه چيزى نازل شده است؟ همانا من ثواب قرائت آن‏ها را در تورات يافتم ولى كلمات آن را نيافتم و آن ده عدد دعا بود كه در تمامى آن‏ها اسم اعظم خداوند وجود داشت .

    پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند :

آيا خداوند آن‏ها را به حضرت موسى عليه السلام آموخت ؟

    عبداللَّه گفت : خداوند آن‏ها را به كسى جز حضرت ابراهيم عليه السلام نياموخت .

    پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند :

چه چيزى در مورد ثواب آن در تورات ديده ‏اى ؟

    عبداللَّه گفت : اى رسول خدا ؛ چه كسى توانايى دارد كه به آن ثواب‏ها برسد؟ من در تورات ديدم كه نوشته شده است :

    هيچ بنده‏ اى نيست كه خداوند بر او منّت گذارد و اين كلمات را در قلب او قرار دهد مگر اين كه نور را در چشمان او و يقين را در قلبش قرار دهد و سينه‏ اش را براى ايمان بگشايد و نورى براى او قرار دهد كه از جايى كه نشسته به سوى عرش تلألؤ كند و خداوند روزى دو بار به او بر فرشتگان مباهات كند و حكمت را در زبانش قرار دهد و حفظ كتابش را به او عطا فرمايد ؛ گرچه نسبت به اين امر حريص نباشد ، و او را در دين ، فقيه و دانشمند قرار دهد و محبّت او را در قلب‏ هاى بندگانش بيفكند و او را از عذاب قبر و فتنۀ دجّال و ترس و هراس بزرگ روز قيامت ايمن گرداند .

    و او را در گروه شهدا محشور فرمايد و خداوند او را احترام و تكريم كند و آنچه به كرامت و بزرگوارى خويش به رسولانش عطا كرده، به او نيز عطا كند و چنين شخصى روزى كه همه مردم مى‏ ترسند، نمى‏ ترسد و روزى كه تمام مردم غمگين هستند غمگين نمى‏ باشد ، و نام او در نزد خداوند به عنوان صدّيق (تصديق‏ كننده) نوشته شود و در روز قيامت محشور شود در حالى كه قلبش آرام و مطمئن باشد و تحت پوشش بزرگان همراه حضرت ابراهيم عليه السلام در روز قيامت باشد .

    به بركت اين دعا ، بنده آنچه از خداوند بخواهد به او عطا فرمايد و اگر خداوند را سوگند دهد ، خداوند به سوگند او عمل كند و در مجاورت پروردگار مهربان در جايگاه باشكوه (بهشت) استقرار پيدا كند و براى او ثواب هر شهيدى كه از ابتداى آفرينش دنيا به شهادت رسيده‏ اند ، نوشته شود .

    پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند :

اى ابن سلام ؛ مراد از جايگاه با شكوه چيست ؟

    ابن سلام گفت : مراد بهشت عدن مى‏ باشد و آن ، محلّ عرش پروردگار باعظمت و در جوار خداوند مى‏ باشد.

    ابن سلام گفت : اى رسول خدا ؛ آن (دعا) را به ما ياد بده و همان گونه كه خداوند به شما احسان نموده ، شما نيز به ما احسان فرما .

    پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند :

براى خداوند به سجده بيفتيد .

معاذ بن جبل گفت : آنان همگى به سجده افتادند ، و چون سر از سجده برداشتند ، پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند : بخوانيد:

    يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ ، أَنْتَ الْمَرْهُوبُ مِنْكَ جَميعُ ] خَلْقِكَ[ ، يا نُورَ النُّورِ ، أَنْتَ الَّذِي احْتَجَبْتَ دُونَ خَلْقِكَ فَلاتُدْرِكُ نُورَكَ نُورٌ ، يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ ، أَنْتَ الرَّفيعُ الَّذِي ارْتَفَعْتَ فَوْقَ عَرْشِكَ مِنْ فَوْقِ سَمائِكَ ، فَلايَصِفُ عَظَمَتَكَ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِكَ ، يا نُورَ النُّورِ قَدِ اسْتَنارَ بِنُورِكَ أَهْلُ سَمائِكَ ، وَاسْتَضاءَ بِضَوْئِكَ أَهْلُ أَرْضِكَ .

    يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ ، أَنْتَ الَّذي لا إِلهَ غَيْرُكَ ، تَعالَيْتَ عَنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ شَريكٌ ، وَتَعَظَّمْتَ عَنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ وَلَدٌ ، وَتَكَرَّمْتَ عَنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ شَبيهٌ ، وَتَجَبَّرْتَ عَنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ ضِدٌّ ، فَأَنْتَ اللَّهُ الْمَحْمُودُ بِكُلِّ لِسانٍ ، وَأَنْتَ الْمَعْبُودُ في كُلِّ مَكانٍ ، وَأَنْتَ الْمَذْكُورُ في كُلِّ أَوانٍ وَزَمانٍ ، يا نُورَ النُّورِ ، كُلُّ نُورٍ خامِدٌ لِنُورِكَ ، يا مَليكَ كُلِّ مَليكٍ ، يَفْنى غَيْرُكَ يا دائِمُ ، كُلُّ حَيٍّ يَمُوتُ غَيْرُكَ .

    يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ  يا اَللَّهُ الرَّحْمانُ الرَّحيمُ ، اِرْحَمْني رَحْمَةً تُطْفِئُ بِها غَضَبَكَ ، وَتَكُفُّ بِها عَذابَكَ ، وَتَرْزُقُني بِها سَعادَةً مِنْ عِنْدِكَ ، وَتَحُلُّني بِها دارَكَ الَّتي تَسْكُنُها خِيَرَتُكَ مِنْ خَلْقِكَ ، يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ .

    يا مَنْ أَظْهَرَ الْجَميلَ ، وَسَتَرَ الْقَبيحَ ، يا مَنْ لَمْ يُؤاخِذْ بِالْجَريرَةِ ، وَلَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ ، يا عَظيمَ الْعَفْوِ ، يا حَسَنَ التَّجاوُزِ ، يا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ ، يا باسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ ، يا صاحِبَ كُلِّ نَجْوى ، وَيا مُنْتَهى كُلِّ شَكْوى .

    يا كَريمَ الصَّفْحِ ، يا عَظيمَ الْمَنِّ ، يا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقاقِها ، يا رَبَّاهُ يا رَبَّاهُ ، وَيا سَيِّداهُ وَيا أَمَلاهُ ، وَيا غايَةَ رَغْبَتاهُ ، أَسْأَلُكَ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ أَنْ لاتُشَوِّهَ خَلْقي فِي النَّارِ .

  خدايا؛ خدايا؛ خدايا؛ تو كسى هستى كه تمامى مخلوقاتت از تو هراسان و ترسان هستند، اى روشنى‏ بخش نور ، تو كسى هستى كه از خلق خود در حجاب و پنهان هستى و نور هم نمى‏ تواند نورانيّت تو را درك كند.

خدايا؛ خدايا؛ خدايا؛ تو بلندمرتبه‏ اى هستى كه بر عرش خودت كه بالاتر از آسمان‏هايت مى‏ باشد استيلا و برترى يافتى، پس عظمت و جلال تو را هيچ يك از مخلوقاتت نمى‏ تواند وصف كند، اى روشنى‏ بخش نور ، همانا اهل آسمان‏ها از نور تو ، نور گرفته‏ اند و اهل زمين در پرتو روشنايى تو روشنى يافتند .

    خدايا؛ خدايا؛ خدايا؛ تو كسى هستى كه غير تو خدايى نيست، تو بالاتر از آن هستى كه برايت شريكى باشد و بزرگ‏تر از آن هستى كه برايت فرزندى باشد و بزرگوارتر از آن هستى كه برايت همانند و شبيهى باشد و برتر از آن هستى كه برايت ضدّ و مخالفى باشد، پس تو خدايى هستى كه به تمامى زبان‏ها ستايش شده‏ اى و كسى كه در تمامى مكان‏ها عبادت و پرستش شده‏ اى و كسى هستى كه در تمامى ساعات و لحظات ياد شده‏ اى، اى روشنى‏ بخش نور ؛ تمامى نورها با وجود نور تو خاموش هستند، اى صاحب مُلك هر مالكى ؛ غير تو همه چيز فانى و نابود مى‏ شود، اى كسى كه ابدى هستى و تمامى زنده‏ ها - غير از تو - مى‏ ميرند .

    خدايا؛ خدايا؛ خدايا؛ اى بخشنده مهربان؛ آن گونه مرا مورد مهر و رحمت خويش قرار بده كه آتش خشم و غضب تو را خاموش كند و عذابت را از من باز بدارد و از جانب تو سعادت و خوشبختى را رزق و روزى من فرمايد و به وسيلۀ آن در جايگاهى كه بندگان نيكوكارت در آنجا ساكن هستند، ساكن شوم، اى مهربان‏ترين مهربانان .

    اى كسى كه زيبايى را آشكار مى‏ كنى و زشتى را مى‏ پوشانى ، اى كسى كه بنده‏ ات را به گناهش مؤاخذه نمى‏ كنى و پرده‏ درى نمى‏ كنى، اى داراى عفو عظيم ، اى كسى كه گذشت نيكو دارى، اى كسى كه مغفرت و بخشش او فراگير است، اى كسى كه دست رحمت او براى همه باز است، اى صاحب تمامى رازها و اى پايان تمامى شكايت‏ها (دادرسى تمامى شكايت‏ها به او ختم مى‏ شود) .

    اى كسى كه بزرگوارانه چشم‏ پوشى مى‏ كنى؛ اى صاحب الطاف بزرگ؛ اى كسى كه به بندگان قبل از استحقاق آنان نعمت بخشيدى ، پروردگارا ؛ پروردگارا ؛ اى آقا و سرور ، اى كعبۀ آمال و آرزوها و اى نهايت اشتياق . خدايا؛ خدايا؛ خدايا؛ از تو مى‏ خواهم كه هيأت مرا در آتش جهنّم زشت و بدتركيب نكنى .

    ابن سلام گفت : اى رسول خدا ؛ ثواب كسى كه اين كلمات را بخواند ، چيست ؟

    حضرت فرمودند :

 هيهات هيهات ، امكان ندارد كه آن را به قلم آورد ، اگر فرشتگان هفت آسمان و زمين جمع شوند و بخواهند آن را تا روز قيامت توصيف كنند، هرگز نمى‏ توانند يك جزء از هزار جزء ثواب آن را بيان كنند .

    سپس حضرت پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم براى اين كلمات ثواب‏ها و فضايل بسيارى ذكر فرمودند، كه در اينجا مجال ذكر آن‏ها نيست و به همين مقدار به خاطر اين كه مطلب طولانى نشود ، اكتفا مى‏ كنيم . (21)

---------------------------------------------------

21) بحار الأنوار : 355/95.

 

 

منبع : صحیفۀ مهدیه (مترجم) : 370