4) جناب سیّد بن طاوس رحمه الله و نقل روایت دعای امام کاظم علیه

السلام براى ظهور امام عصر ارواحنا فداه

 

سيّد بن طاووس رحمه الله در كتاب «فلاح السائل» مى‏ نويسد : از اذكار مهمّ بعد از نماز عصر اقتدا كردن به مولاى‏ مان حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام در دعا نمودن براى مولاى‏ مان حضرت مهدى صلوات اللَّه عليه است ، چنان كه يحيى بن فضل نوفلى روايت كرده است كه گفت :

  در بغداد بر ابى الحسن موسى بن جعفر عليهما السلام - وقتى از نماز عصر فارغ شده بود - وارد شدم . ديدم دست‏ها را به سوى آسمان بلند كرده و شنيدم كه مى‏ گويد :

 

  أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، اَلْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْباطِنُ ، وَأَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، إِلَيْكَ زِيادَةُ الْأَشْياءِ وَنُقْصانُها ، وَأَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، خَلَقْتَ الْخَلْقَ بِغَيْرِ مَعُونَةٍ مِنْ غَيْرِكَ ، وَلا حاجَةٍ إِلَيْهِمْ ، أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، مِنْكَ الْمَشِيَّةُ وَ إِلَيْكَ الْبَدْءُ.

  أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، قَبْلَ الْقَبْلِ وَخالِقُ الْقَبْلِ ، أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، بَعْدَ الْبَعْدِ وَخالِقُ الْبَعْدِ ، أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، تَمْحُو ما تَشاءُ وَتُثْبِتُ وَعِنْدَكَ اُمُّ الْكِتابِ .

  أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، غايَةُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَوارِثُهُ ، أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، لايَعْزُبُ عَنْكَ الدَّقيقُ وَلَا الْجَليلُ ، أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ ، لايَخْفى عَلَيْكَ اللُّغاتُ ، وَلاتَتَشابَهُ عَلَيْكَ الْأَصْواتُ .

  كُلَّ يَوْمٍ أَنْتَ في شَأْنٍ ، لايَشْغَلُكَ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ ، عالِمُ الْغَيْبِ وَأَخْفى ، دَيَّانُ الدّينِ ، مُدَبِّرُ الْاُمُورِ ، باعِثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ ، مُحْيِ الْعِظامِ وَهِيَ رَميمٌ .

  أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَكْنُونِ الْمَخْزُونِ ، اَلْحَيِّ الْقَيُّومِ ، اَلَّذي لايَخيبُ مَنْ سَأَلَكَ بِهِ ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ ، وَأَنْ تُعَجِّلَ فَرَجَ الْمُنْتَقِمِ لَكَ مِنْ أَعْدائِكَ ، وَأَنْجِزْ لَهُ ما وَعَدْتَهُ ، يا ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ .

  تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ، اوّل و آخر و ظاهر و باطن تويى ؛ خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ؛ فزونى و كاستى چيزها در اختيار توست ؛ تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ؛ آفرينش را بدون كمك ديگران و بدون نياز به آنان آفريدى ؛ تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ، مشيّت از توست و آغاز كردن بستگى به تو دارد .

  تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ، قبل از هر قبلى بوده‏ اى و تو آفريدگار قبل هستى ؛ تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست، بعد از هر بعدى هستى و آفريدگار بعد تويى، تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست، هر چه را بخواهى محو يا اثبات مى‏ كنى و امّ الكتاب نزد توست .

  تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ، نهايت و وارث هر چيزى ؛ تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ، هيچ چيز كوچك و بزرگ از نظرت پنهان نمى‏ ماند ؛ تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست ، هيچ لغتى بر تو پوشيده نمى‏ ماند و صداهاى مختلف تو را به اشتباه نمى‏ اندازد .

  هر روز تو در شأن و كارى هستى كه هيچ شأنى تو را از شأن ديگر باز نمى‏ دارد . داناى غيب و پنهانى‏ ها ، پاداش دهندۀ كار ، تدبيرگر امور ، برانگيزانندۀ افرادى كه در قبرهايند ، زنده كنندۀ استخوان‏ها در حالى كه پودر و خاكستر شده‏ اند تو هستى .

  از تو مى‏ خواهم به اسم پنهان ذخيره‏ شده‏ ات ، كه زنده و پاينده است ، كه هر كس تو را به آن نام بخواند نا اُميد نمى‏ شود؛ كه بر محمّد و آل محمّد درود بفرستى و فرج و گشايش در كار انتقام گيرنده‏ ات از دشمنانت را تعجيل فرمايى و آنچه به او وعده داده ‏اى به جاى آورى؛ اى صاحب جلالت و كرامت.

 

  يحيى بن فضل مى‏ گويد: عرض كردم: براى چه كسى دعا كرديد؟

  حضرت فرمود:

براى مهدى آل محمّد عليهم السلام .

 آنگاه فرمودند : پدرم فداى آن كه داراى شكم ستبر ، ابروهاى به هم پيوسته است ؛ ساق باريك ؛ شانه‏ هاى پهن و رنگ گندمگون دارد كه به خاطر شب زنده‏ دارى كمى مايل به رنگ زرد است .

 پدرم فداى آن كسى كه با ركوع و سجده شب را به صبح مى‏ رساند ؛ پدرم فداى آن كسى كه در راه خدا از سرزنش هيچ ملامتگرى نمى‏ هراسد ؛ چراغ فروزنده در تاريكى‏ ها است؛ پدرم فداى قيام‏ كنندۀ به امر خدا باد .

  گفتم : چه وقت خروج مى‏ كند ؟

  حضرت فرمود : هنگامى كه ديدى لشكريان به ساحل فرات و صرات و دجله آمده‏ اند و پل كوفه ويران شد و بعضى از خانه‏ هاى كوفه سوزانده شد ، هنگامى كه اين نشانه‏ ها را مشاهده كردى، بدان كه خداوند آنچه بخواهد انجام مى‏ دهد و كسى نيست كه بر امر خدا غلبه كند و يا حكمش را به تأخير بيندازد . (1)

----------------------------------------------------------

1)  . فلاح السائل : 199 ، و در المصباح : 51 و البلد الأمين : 35 با تفاوتى .

 

منبع : صحیفۀ مهدیه : 196