1 ) فرمایش جناب سید بن طاوس رحمه الله پیرامون لزوم دعا نمودن

برای  حضرت مهدی علیه السلام

 

سيّد بزرگوار جناب رضى الدين علىّ بن طاووس رحمه الله در كتاب «جمال الاُسبوع» چنين مى‏ گويد:

جناب سيّد بن طاووس رحمه الله در «جمال الاُسبوع» مى‏ فرمايند : پيش‏تر بيان شد كه بزرگان و رهبران دينى ما ، توجّه و اهمّيت خاصّى نسبت به دعا براى حضرت مهدى ارواحنا فداه در هر شب و روز داشته ‏اند و اين در زمان‏هاى گذشته مرسوم بوده است .

    از اين مطلب بر مى ‏آيد كه دعا براى آن بزرگوار ، از مسايل و شيوه‏ هاى مورد اهتمام مسلمانان و مؤمنان بوده است ، چنان كه در تعقيب نماز ظهر روايت كرديم كه امام صادق عليه السلام ، بيشتر و بهتر از آنچه در مورد خويش دعا  كنند ، در مورد حضرت مهدى ارواحنا فداه دعا نموده‏ اند .

    و نيز ، در بخش اعمال شب و روز در تعقيباتى كه براى نماز عصر بيان كرديم ، بخش زيبايى را آورديم كه امام كاظم عليه السلام براى حضرت مهدى صلوات اللَّه عليه به گونه ‏اى شيوا و بهتر از دعا براى خويش، دعا فرموده ‏اند .

    اگر كسى بخواهد دليلى براى اين كار بياورد در صورتى كه جايگاه امام صادق و امام كاظم عليهما السلام را در اسلام و مسلمين بداند؛ همين كار آن دو بزرگوار ، دليلى بسيار خوب برايش خواهد بود .(1)

    نيز سيّد بن طاووس رحمه الله پس از بيان ثواب دعا كردن براى برادران دينى ، مى‏ گويد : در جايى كه دعا كردن براى برادران دينى اين قدر ارزش و ثواب داشته باشد ؛ پس دعا كردن براى سلطانى كه سبب خلقت تو است ، و اعتقاد دارى كه اگر او نبود خداوند نيز تو را نمى‏ آفريد ؛ بسيار بالاتر و به مراتب باارزش‏تر است .

    همان امامى كه اگر نبود ، هيچ يك از مكلّفان در زمان خودش و زمان تو ، به وجود نمى‏ آمدند ؛ آن بزرگوار كه سبب وجود تمام حالاتى كه در تو و در غير توست ، و تمام خيرات و بهره‏ هايى است كه شماها به آن مى‏ رسيد .

    زنهار ، زنهار ؛ از اين كه خودت يا يكى از مخلوقات را در دوستى و دعا  كردن، بر آن عزيز ، مقدّم و پيش بدارى ؛ قلب و زبانت را هنگام دعا براى آن سرور ارجمند و والا مقام ، با يكديگر هماهنگ كن .

    مبادا خيال كنى اين سفارشاتى كه مى‏ كنم ، به دليل احتياج آن حضرت به دعاى توست ، هرگز ؛ اگر چنين باورى داشته باشى بدان كه در اعتقاد و دوستى خود ، بيمار مى‏ باشى . پر واضح است، اين گفتار من و سفارشاتى كه كردم، تنها به اين خاطر است كه بتوانم قدرى از حق بزرگ او را كه بر عهده توست ، به تو بشناسانم و برايت روشن كنم كه چه نيكى‏ هاى شايانى بر تو ارزانى داشته است .

    از سويى اگر تو پيش از خودت و عزيزان و نزديكانت، براى آن عزيز، دعا كنى، بهتر مى‏ توانى درهاى اجابت الهى را فراروى خويش بازگردانى؛ زيرا درهاى اجابت و پذيرش دعا را خودت - اى بندۀ خدا ؛ - بسته ‏اى و اين كار را با جنايت‏ هايت انجام داده ‏اى!

    لذا هنگامى كه دعا كردى براى آن مولاى عزيز نزد مالك مردگان و زندگان ، اميد است كه به زودى و به سرعت درهاى اجابت آستان الهى براى خاطر آن بزرگوار باز گردد، و پس از وارد شدن به سراى اجابت و پاسخ‏گويى خداوند، بتوانى براى خودت و ديگران، در زمرۀ فزون بخشى او دعا كنى .

    بدين سان ، رحمت و بزرگوارى و توجّه خداوند نيز به تو تعلّق مى‏ گيرد ، به اين جهت كه در دعا ، به ريسمان و دستاويز خداوند ، آويخته و دعا كرده ‏اى.

    ممكن است بگوييد: فلان شخص و فلان شخصى را مى شناسم كه جزو اساتيد دينى تو هستند و اين كار را نيز انجام نمى ‏دهند، ولى من به خوبى آگاهم كه اين افراد در بى‏ توجّهى و غفلت نسبت به مولاى ما ارواحنا فداه به سر مى‏ برند! و نسبت به او كوتاهى نموده‏ اند .

    در پاسخ اين اشكال به شما عرض مى‏ كنم : كارى را كه گفتم شما انجام بده ؛ زيرا ، اين حقيقتى آشكار و روشن است، هر كسى مولاى ما را واگذارد و به او بى‏ توجّهى روا دارد به خدا سوگند در اشتباهى رسواگر به سر مى‏ برد!

    سيّد بن طاووس رحمه الله در ادامه مى‏ گويد : فكر مى‏ كنى نظر امامان عليهم السلام در اين مورد چيست ؟ آيا ايشان همانند تو نسبت به اهميّت دعا براى آن حضرت ، بى ‏توجّهى نموده و آن را سبك مى ‏شمارند ؟! بنابراين ، از زياد دعا نمودن در نمازهاى واجب براى آن حضرت صلوات اللَّه عليه و براى كسى كه دعا براى او جايز است خوددارى نكن .

    روايتى صحيح با سند خودم از محمّد بن علىّ بن محبوب (مرجع و استاد علماى قم در زمان خودش) نقل مى‏ كنم كه او در كتابش به نام «المصنَّف» از امام صادق عليه السلام روايت كرده است كه حضرتش فرمود :

 كلّما كلّمت اللَّه تعالى في صلاة الفريضة فليس بكلام .

 آنچه با خدا گفتگو كنى در نماز واجب ، كلام باطل كنندۀ نماز به حساب نمى ‏آيد .

    ( سيّد رحمه الله مى‏ افزايد :)  در چنين شرايطى ، ديگر هيچ بهانه اى براى ترك دعا براى آن حضرت ندارى .(2)

  --------------------------------------------

1) جمال الاُسبوع : 307 .

2) فلاح السائل: 44 .

 

 

منبع : صحیفۀ مهدیه (مترجم) : 48