(3)

تلاش براي درک شب قدر

بسيارى از بزرگان شيعه براى راه يافتن به مقام قرب الهى و رسيدن به مقام‏ عبوديّت تلاش فراوانى نموده ‏اند.

كوشش مرحوم كرباسى براى دست يافتن به مقامات ارزنده معنوى ‏نمونه‏ اى از اين گونه تلاشها مى ‏باشد. آن بزرگوار از علماى بزرگ شيعه و از شاگردان سيّد بحرالعلوم بود. در حالات او نوشته‏ اند:

آن بزرگوار براى آن كه شب قدر را درك كرده باشد، يك سال هر شب تا به‏ صبح به عبادت مى‏ پرداخت تا از فيوضات تهجّد در آن شب بهره ‏مند گردد. آن مرحوم در عبادت داراى خضوع و خشوع و حضور قلب بود. دعاى وى بسيار تأثير داشت. هنگامى كه يكى از حكّام اصفهان نسبت به ايشان، وظيفه احترام وارادت را رعايت نكرد، آن مرحوم عليه او دعا كرد. در زمانى كوتاه حاكم عزل‏ و سرافكنده شد. آن گاه مرحوم كرباسى براى او نوشت:

ديدى كه خون ناحق پروانه شمع را

چندان امان نداد كه شب را سحر كند

او ازهد زهّاد زمان خود بوده و مرحوم ميرزاى قمى از ايشان خواست ‏رساله بنويسد. او در جواب گفت: استخوان بدنم طاقت آتش جهنّم را ندارد، ولى پس از اصرار مرحوم ميرزاى قمى، رساله نوشت.

اگر فقيرى از او چيزى مى‏ خواست، شاهد مي ‏طلبيد و شاهد را قسم مى داد و فقير را هم قسم مى‏ داد كه در مصرف آن اسراف نكند؛ آن گاه خرج يك ماه رابه او مى‏ داد.

گويند، روزى شخصى براى جريانى نزد وى شهادت داد، آن مرحوم از او پرسيد: شغل تو چيست؟ گفت: من غسّال هستم. ايشان شرائط غسل را از او سئوال كرد. آن مرد جواب داد و سپس گفت: هنگام دفن چيزى در گوش ميّت ‏مى‏ گوئيم. مرحوم كرباسى فرمود: چه مى‏ گوئيد؟ گفت: مى‏ گوئيم خوشا به سعادتت كه مرُدى و براى اداى شهادت نزد حاجى كرباسى نرفتى!(1)

 

---

1) فوائد الرضويّه: 10، قصص العلماء: 118.

 

 

منبع: اسرار موفقيت ص 302