(7)

سخن گفتن امام حسن مجتبي عليه السلام در طفوليت

در كتاب «مناقب» آمده است: محمّد بن اسحاق گويد :

    روزى ابوسفيان نزد امير مؤمنان على‏ عليه السلام آمد و گفت : يا ابا الحسن! من به تو حاجتى دارم .

    حضرت فرمود: چه حاجتى؟

    گفت: به همراه من نزد پسر عمويت محمّد برويم، از او درخواست نمايى تا ميان ما قراردادى بنويسد .

    على ‏عليه السلام فرمود:

 اى ابو سفيان ! پسرعمويم رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم با تو قرار و پيمانى بسته است كه هرگز از آن باز نخواهد گشت .

    فاطمه زهرا عليها السلام پشت پرده شاهد اين گفت و گو بود ، امام حسن‏ عليه السلام نيز كه كودكى چهارده ماهه بود در برابر مادرش راه مى ‏رفت .

    ابو سفيان به حضرت زهرا عليها السلام گفت : اى دختر محمّد ! به اين كودك بگو : به خاطر من نزد جدّش سخنى گويد تا به وسيله آن ، بر عرب و عجم مهترى و آقايى كند.

    در اين هنگام امام حسن‏ عليه السلام به سوى ابوسفيان آمد، دستى بر بينى و دست ديگرى بر ريش او زد، سپس خداوند متعال زبان او را با اين سخن گويا ساخت و فرمود:

 يا أباسفيان! قل: لا إله إلّا اللَّه، محمّد رسول اللَّه حتّى أكون شفيعاً.

 اى اباسفيان ! تو بگو : «لا اله الا اللَّه، محمّد رسول اللَّه» تا من شفيع تو گردم .

    وقتى اميرمؤمنان على ‏عليه السلام اين منظره را ديد فرمود :

 الحمد للَّه الّذي جعل في آل محمّد من ذرّيّة محمّد المصطفى صلى الله عليه وآله وسلم نظير يحيى بن زكريّا « وَآتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيّاً » (1) .

 حمد و سپاس مخصوص خدايى است كه در آل محمّد عليهم السلام ذريّه ‏اى از محمد مصطفى صلى الله عليه وآله وسلم قرار داد كه نظير يحيى بن زكريا عليه السلام است (كه خداوند در مورد او مى‏ فرمايد):   «و ما فرمان (نبوّت) را در كودكى به او داديم» .(2)

 

---

1) سوره مريم : آيه 12 .  

2) المناقب : 6/4 ، بحار الأنوار : 326/43 ح 6 .

 

منبع: قطره اي از درياي فضائل اهل بيت عليهم السلام ج 2 ص 454 ح 4