(4)

زيارتنامه مقام تل زينبيه و حادثه‏ اى عجيب

نقل شده است كه زيارتنامه قبلى مقام بر لوحى نوشته شده بود كه بر بالاى ‏پنجره قديمى مقام ـ قبل از تجديد بنا و توسعه آن ـ قرار داشت و زيارتنامه ‏اى ‏سوزناك بوده كه با متن فعلى زيارت تفاوت داشته است. حاج سعد، از پدرش، حاج عبدالامير اسدى، نقل مى‏ كند:

زيارت ‏نامه مذكور از ديرباز وجود داشته، ولى مؤلف و نگارنده آن مجهول ‏بوده است. در نزديكى مقام، يكى از مراجع بزرگ شيعه به نام «شيخ العراقين» زندگى مى كرد كه مردى زاهد، پرهيزكار و كثير الاحتياط بود. روزى كه از كنار مقام مى‏ گذشت زيارتنامه را خواند و اظهار كرد اين زيارتنامه سنديت ندارد؛ زيرا از امام معصوم‏ عليه السلام روايت نشده است. دستور داد كه آن را پايين آوردند و از نصب مجدد آن خوددارى نمايند، در وقت متأخرى از همان شب، پس از نيمه ‏شب، ديدند كه آن مرجع با حالت اضطراب و ناراحتى سراغ خانه يكى از مجاوران مقام كه مردى گلاب ‏فروش بود، و لوح زيارتنامه در آنجا قرار داشت را مى‏ زند. آن مرد از آمدن شيخ در آن وقت تعجب نمود و موضوع را جويا شد. شيخ خواهش كرد كه لوح زيارتنامه را به او بدهد تا با دستان خود آن را جاى ‏قبلى نصب كند. پس از نصب زيارتنامه، مقابل آن ايستاد و با صداى بلند و گريان ‏آن را خواند. سپس رو به حاضرات كرد و گفت: «امشب در خواب ديدم كه ‏بانويى مجلل و با وقار به سوى من آمد كه گمان مى‏ كنم حضرت زينب كبرى‏ سلام الله عليها بود، با عتاب به من گفت: «اى شيخ چرا زيارت نامه را از بالاى مقامى كه منسوب ‏به من است پايين آوردى و دستور دادى آن را دوباره نصب نكنند». هراسان از خواب بيدار شدم و به سرعت خود را اينجا رساندم كه آن را به دست خود برجايش بگذارم، باشد كه مورد رضاى خاطر آن حضرت شوم.(1)

_____________________________________________________

1) مرقدها و مكان ‏هاى زيارتى كربلا: 250.

منبع: الصحیفة الحسینیة المقدسة ص 392