(16)

جنايات معاويه

   زبير بن بكار در كتاب «الموفقيّات» مطلبى را از حسن بصرى نقل مى ‏كند كه آن‏را همه كسانى كه به نقل از اخبار و سيره معروفند نقل كرده ‏اند و آن اين است كه حسن ‏بصرى مى‏ گفته است:

   چهار خصلت در معاويه است كه اگر فقط يكى از آن‏ها در او مى ‏بود مايه‏ بدبختى بود: شورش او بر اين امّت به همراهى سفلگان و فرومايگان كه سرانجام هم‏ حكومت آنان را بدون هيچ‏گونه رايزنى از چنگ ايشان درربود و حال آنكه ميان مردم‏ بقيّه اصحاب و مردم بافضيلت وجود داشتند. ديگر اينكه پس از خود، پسرش يزيد را به جانشينى خويش گماشت، مرد باده‏ گسار شرابخوارى را كه جامه ابريشم ‏مى ‏پوشيد و طنبور مى‏ زد. و اينكه زياد را به برادرى خود خواند و حال آنكه‏ پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم فرموده ‏اند: «فرزند از بستر است و زناكار را سنگ است». و ديگر كشتن او حجر بن عدى و يارانش را؛ واى بر معاويه از حجر و ياران حجر(1278).(1279)

---

1278) در اين مورد به نهاية الارب: 103/7 نيز مراجعه فرماييد.

1279) جلوه تاريخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد: 375/1.

 

منبع: معاویه ج ... ص ...