(14)

آيات و اخبار دالّه بر لعن معاويه و يزيد

   1 - آيه 60 سوره 17 (بنى ‏اسرائيل) كه مى‏ فرمايد: «وما جعلنا الرؤيا الّتي أريناك إلاّ فتنة للناس والشجرة الملعونة في القرآن ونخوّفهم فما يزيدهم إلاّ طغياناً كبيراً».

   مفسّرين از علماء خودتان مانند امام ثعلبى و امام فخر رازى و ديگران آورده ‏اند كه‏ رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم در عالم رؤيا ديد كه بنى ‏اميّه مانند بوزينگان بر منبر آن حضرت‏ صعود و نزول مى ‏نمايند جبرئيل اين آيه شريفه را آورده كه آنچه ما در خواب به تو نموديم فتنه و امتحان براى اين مردم است و درختى كه به لعن در قرآن ياد شد (درخت نژاد بنى اميّه) و ما به ذكر اين آيات عظيم آن‏ها را از خدا مى ‏ترسانيم و ليكن بر آن‏ها جز طغيان و كفر و انكار شديد چيزى نيفزايد.

   پس وقتى خداوند نژاد بنى ‏اميّه را كه رأس رئيس آن‏ها ابوسفيان و معاويه بودند شجره ملعونه و درخت لعنت كرده شده در قرآن بخواند قطعاً معاويه كه يكى از اغصان و شاخه ‏هاى محكم آن درخت است ملعون مى باشد.

   2 - آيه 22 و 23 سوره 47 (محمّد صلى الله عليه وآله وسلم) است كه مى‏ فرمايد: «فهل عسيتم أن تولّيتم‏ أن تفسدوا في الأرض وتقطّعوا أرحامكم × اولئك الّذين لعنهم اللَّه فأصمّهم وأعمى ‏أبصارهم»(572).

   در اين آيه صريحاً مفسدين في الأرض و قاطعين رحم را مورد لعنت قرار داده‏ كدام مفسد و قاطع رحمى بالاتر از معاويه مى ‏باشد كه فساد او در دوره خلافت زبانزد خودى و بيگانه مى باشد، به علاوه قاطع ارحام بود كه خود دليل ديگرى بر اثبات لعن ‏او مى‏ باشد.

   3 - آيه 57 سوره 33 (احزاب) است كه مى ‏فرمايد: «إنّ الّذين يؤذون اللَّه ورسوله ‏لعنهم اللَّه في الدنيا والآخرة وأعدّ لهم عذاباً مهيناً»(573).

   بديهى است كه اذيّت و آزار اميرالمؤمنين‏ عليه السلام و دو ريحانه رسول اللَّه حسن وحسين‏ عليهما السلام و صحابه خاصّ آن حضرت چون عمّار ياسر و ديگران اذيّت و آزار پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم است و به صراحت اين آيه شريفه، معاويه كه آن ذوات مقدّسه را آزار نموده ملعون در دنيا و آخرت مى‏ باشد.

   4 - آيه 55 سوره 40 (مؤمن) كه فرمايد: «يوم لاينفع الظالمين معذرتهم ولهم اللعنة ولهم سوء الدار»(574).

   5 - آيه 21 سوره 11 (هود) كه فرمايد: «الا لعنة اللَّه على الظالمين»(575).

   6 - آيه 42 سوره 7 (اعراف) كه فرمايد: «فأذّن مؤذّن بينهم أنّ لعنة اللَّه على‏ الظالمين» (576).

   و هم‏چنين آيات ديگرى كه راجع به ظالمين وارد است به صراحت حكم مى ‏كند كه هر ظالمى معلون است گمان نمى ‏كنم احدى از خودى و بيگانه باشد كه انكار كند ظلم‏ هاى واضح و آشكار معاويه را - پس به همين دليل كه ظالم بوده مورد لعنت‏ خداوند متعال مى ‏باشد - پس با چنين نصوص صريحه ملعون خدا را ما هم مى ‏توانيم‏ لعن بنمائيم.

   7 - آيه 95 سوره 4 (نساء) كه فرمايد: «ومن يقتل مؤمناً متعمّداً فجزاؤه جهنّم خالداً فيها وغضب اللَّه عليه ولعنه وأعدّ له عذاباً عظيماً» (577).(578)

---

572) به طريق استفهام تقريرى فرمايد: البتّه از شما منافقان مى ‏آيد كه چون منصب امارت و حكومت يابيد (به سبب تكبّرو تعظيم و كثرت جاه و منال) در زمين فساد كنيد و قطع ارحام نمائيد آن گروه منافقان مفسد و ياغى كسانى هستند كه ‏خدا آن‏ها را لعن كرده و گوش و چشمشان راكر و كور گردانيد (تا به جهل و شقاوت بميرند).

573) آنان كه خدا و رسول را (به عصيان و مخالفت و آزردن عزيزان آن‏ها) آزار و اذيّت مي ‏كنند خدا آن‏ها را در دنيا وآخرت لعن كرده (و از رحمت خود دور فرموده) و بر آنان عذابى با ذلّت و خوارى مهيّا ساخته است.

574) در آن روز ستمكاران را (پشيمانى) و عذرخواهى سود ندهد و بر آن‏ها خشم و لعن و منزلگاه بد (جهنّم) مهيّا است.

575) بدانيد كه لعن خدا بر ستمكاران است.

576) منادى در ميان آن‏ها ندا كند كه لعنت خدا بر ستمكاران باد.

577) هر كس مؤمنى را عمداً بكشد مجازات او آتش جهنّم است كه در آن جاويد معذّب خواهد بود خدا بر او خشم ولعن كند و عذابى بسيار شديد مهيّا سازد.

578) شبهاى پيشاور: 776.

 

منبع: معاویه ج ... ص ...