(1)
حضرت اباالفضل عليه السلام
در تمام جهان هستى، حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام حقى وافر دارند يعنى مى توانند با درخواست از خداوند متعال قضا و قدر را تغيير دهند و در لوح و قلم تصرف فرمايند.
شايد به اين حقيقت اشاره داشته باشد آنچه درباره آن بزرگوار وارد شده است كه داراى دو بال هستند و در بهشت به هر جا كه بخواند پرواز مى كنند.
خداوند به خاطر صبر و استقامت، شهامتها، فداكاريها از خودگذشتگى هاى حضرت عبّاس عليه السلام اين مقام را در آن بزرگوار ظاهر ساخته است.
به اين جهت شيعيان دوستان و حتى ساير ارادتمندان به آن حضرت از ملّتهاى ديگر آن گاه كه كارشان به بن بست و كاردشان به استخوان مى رسد و چاره اى جز توسّل به اهل بيت و درخواست از خداوند متعال نمى بينند به آن حضرت متوسل مى شوند. زيرا آن بزرگوار بيش از ساير اهل بيت از حق شفاعت استفاده مى كنند.
از اين رو در گرفتاري ها و شدائد و بالاخص گرفتارى هاى ناگهانى كه فرصت را از دست ربوده با دلى آكنده از يقين و اميد به حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام متوسل مى شدند و آن حضرت را شفيع درگاه خداوند قرار مى دهند.
حضرت عباس عليه السلام از اين قدرت ولايى خود نسبت به دوستان سريعاً دستگيرى و شفاعت مى كنند و نسبت به دشمنانى كه جسارت ورزيده اند به صورت قهرو غضب ظاهر مى شود.
منبع: نوشته های چاپ نشدۀ شخصی ص 517
بازديد امروز : 53249
بازديد ديروز : 295444
بازديد کل : 115151410
|