(2)

قسمتی از دعای علوی مصری

إِلهي وَأَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذي دَعاكَ بِهِ يُونُسُ بْنُ مَتَّى في بَطْنِ الْحُوتِ حينَ ناداكَ في ظُلُماتٍ ثَلاثٍ «أَنْ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ» وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمينَ ، فَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ ، وَأَنْبَتَّ عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطينٍ ، وَأَرْسَلْتَهُ إِلى مِأَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزيدُونَ ، وَكُنْتَ مِنْهُ قَريباً يا قَريبُ .

  أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَأَنْ تَسْتَجيبَ دُعائي ، وَتُدارِكَني بِعَفْوِكَ ، فَقَدْ غَرِقْتُ في بَحْرِ الظُّلْمِ لِنَفْسي ، وَرَكِبَتْني مَظالِمُ كَثيرَةٌ لِخَلْقِكَ عَلَيَّ ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَاسْتُرْني مِنْهُمْ ، وَأَعْتِقْني مِنَ النَّارِ ، وَاجْعَلْني مِنْ عُتَقاءِكَ وَطُلَقائِكَ مِنَ النَّارِ ، في مَقامي هذا، بِمَنِّكَ يا مَنَّانُ.

خداى من؛ از تو مى‏ خواهم به آن اسمت كه به واسطۀ آن اسم ، يونس پسر متّى در شكم ماهى تو را خواند ، هنگامى كه تو را در تاريكى‏ هاى سه‏ گانه خواند (و گفت ) «هيچ معبودى نيست غير از تو، تو پاك و منزّهى؛ همانا من از ستمگران - بر خويش – هستم»  و (حال آن‏كه) تو مهربان‏ترين مهربانانى ؛ پس دعايش را اجابت نمودى ، و بوته‏ اى از كدو برايش روياندى؛ و او را به سوى صد هزار نفر يا بيشتر فرستادى، و تو به او نزديك بودى اى نزديك .

  (مى‏ خواهم) كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى ، و دعايم را اجابت كنى، و با گذشت خود گذشته‏ ام را جبران كنى؛ زيرا، در دريايى از ستم بر خويش، غرق شده‏ ام ؛ و حق و حقوق بسيارى براى بندگانت به دوش من است ، بر محمّد و آل محمّد درود فرست ، و مرا از آنان پنهان دار ، و مرا از آتش رهايى بخش ، و مرا از آزادشدگان و رهايى‏ يافتگان از آتش در همين مقام و موقعيّتم قرار بده ؛ به خاطر لطف و احسانت - اى بسيار احسان كننده - .

 

منبع: صحيفه مهديه (مترجم)، ص: 219