(9)

   عثمان و بنى‏ اميه

عثمان نيز بنى ‏اميّه را جلو آورد، و كار را بجايى رسانيد كه مروان حكم را برحضرت على ‏عليه السلام مقدّم داشت، و پس از كشته ‏شدن عثمان، سعد وقاص و گروهى، از بيعت با حضرت على‏ عليه السلام امتناع نمودند. زبير و طلحه هم به تحريك معاويه پس ازبيعت با اميرالمؤمنين ‏عليه السلام نقض عهد نمودند و جنگ جمل را بپا نمودند.  

پس از آن ‏كه امام‏ عليه السلام قسمتى از عُمر و نيروى خود را صرف جنگ جمل نمود وعدّه ‏اى از دوستان حقيقى او به شهادت رسيدند، و عدّه ‏اى دشمنان تازه از اهل بصره ‏براى او درست شدند؛ معاويه عرض اندام نمود.

معاويه كسى است كه در عرض بيست سال حكومت و سلطنت مطلقه خود امروز را تهيّه ديده بود، و خودش به محمّد بن ابى ‏بكر گفت: پدر تو شالوده سلطنت مرا ريخت و اساس مرا محكم نموده و پايه‏ گذارى كرد.

آرى؛ همان معاويه كه به گفته ابى ابى الحديد، «اگر در زمان پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم به خواب‏ مى ‏دايد كه با على ‏عليه السلام بر سر خلافت پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم نزاع مى‏ كند، اين خواب را پريشان‏ مى ‏دانست و در صدد تعبير بر نمى ‏آمد»(44).

و از همان جنگ معاويه؛ جنگ خوارج به ميان آمد. پس تمام شورش‏ها ومخالفت‏ها و ناسازمانى‏ هاى كار اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در اثر مخالفت آن عدّه از قريش شد كه با لشكر اسامه بيرون نرفتند و در سقيفه جمع شدند. اگر اميرالمؤمنين‏ عليه السلام پس از پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم به خلافت مى‏ رسيد، معاويه و طلحه و زبير و عايشه نمى ‏توانستند با آن‏ حضرت مبارزه و مقاومت نمايند.(45)

---

44) شرح نهج ‏البلاغه ابن ابى الحديد: 63/18.

45) تاريخ أميرالمؤمنين ‏عليه السلام ج 1 ص 365.

 

منبع: معاویه ج ... ص ...