(۱2)

سوره زلزلت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

 إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها (1) وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها (2) وَقالَ الْإِنْسانُ ما لَها (3) يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها (4) بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحى لَها (5) يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتاتاً لِيُرَوْا أَعْمالَهُمْ (6) فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ (7) وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرّاً يَرَهُ (8)

 

به نام خداوند بخشنده مهربان

هنگامى كه زمين با زلزله سختى به لرزه درآيد × و زمين دفينه ‏هاى خود را بيرون ريزد × و انسان گويد: آن را چه شده است × در آن روز زمين خبرهاى خود را باز گويد × كه پروردگارت به آن ‏الهام نموده است × در آن روز مردم به صورت پراكنده بيرون آيند تا كارهاى‏ شان به آن‏ ها نشان داده شود × پس هر كه به اندازه ذرّه ‏اى كار خوب كرده آن را ببيند × و هر كه به مقدار ذرّه‏ اى كار بد انجام داده آن را ببيند.