قضاوت‏هاى ياوران امام زمان ارواحنا فداه در عصر ظهور

    گسترش عدالت در جهان و ريشه‏ كن شدن ظلم و ستم در سراسر گيتى ، در صورتى است كه قضاوتِ قاضيان در عصر ظهور ، بر اساس حقيقت و واقعيّت باشد نه بر اساس ظاهر و اين در صورتى تحقّق ‏پذير است كه قاضى فراتر از بيّنه و يمين ، راهى براى يافتن حقيقت و درك واقعيّت داشته باشد .

    از روايات روشن مى‏ شود در حكومت عدالت‏ گستر حضرت بقّية اللَّه الأعظم ارواحنا فداه نه تنها آن بزرگوار نيازى به سؤال از شاهد و بيّنه ندارند ؛ بلكه كارگزينان آن حضرت نيز كه در سراسر جهان مأمور به ريشه ‏كن ساختن ظلم و ستم و استقرار عدل و انصاف مى‏ باشند ، از امدادهاى غيبى برخوردار بوده و از امورى فراتر از بيّنه و يمين برخوردار مى‏ باشند و هيچ گاه گرفتار بيّنۀ دروغين و يمين كاذب نخواهند شد .

    اين حقيقتى است كه در رواياتى كه بيانگر چگونگى قضاوتِ قاضيان در عصر درخشان ظهور مى‏ باشد ، به آن تصريح شده است .

    حضرت امام صادق عليه السلام در اين باره مى فرمايند :

 إذا قام القائم بعث في أقاليم الأرض في كلّ إقليم رجلاً ، يقول : عهدك في كفّك ، فإذا ورد عليك أمر لاتفهمه ولاتعرف القضاء فيه، فانظر إلى كفّك ، واعمل بما فيها .

 قال : ويبعث جنداً إلى القسطنطينيّة ، فإذا بلغوا الخليج كتبوا على أقدامهم شيئاً ومشوا على الماء ، فإذا نظر إليهم الرّوم يمشون على الماء ، قالوا : هؤلاء أصحابه يمشون على الماء ، فكيف هو؟

 فعند ذلك يفتحون لهم أبواب المدينة ، فيدخلونها ، فيحكمون فيها ما يشاؤون .(64)

 آن زمان كه قائم قيام نمايد در هر قسمتى از قسمت‏هاى زمين مردى را مى‏ فرستد و مى ‏فرمايد : پيمان تو (آنچه را كه وظيفه دارى انجام دهى) در كف دست توست. پس هر گاه جريانى برايت واقع شد كه آن را نفهميدى و ندانستى كه دربارۀ آن چگونه قضاوت كنى ، به كف دستت نگاه كن و به آنچه در آن وجود دارد قضاوت نما .

 امام صادق عليه السلام فرمودند : و گروهى از ارتش را به سوى قسطنطينيّه مى ‏فرستد ، آن گاه كه آنان به خليج مى‏ رسند بر قدم‏هاى‏شان چيزى مى ‏نويسند و به روى آب راه مى‏ روند . وقتى كه اهل روم مى‏ بينند كه آنان به روى آب راه مى‏ روند مى‏ گويند : اينان ياوران او هستند كه به روى آب راه مى‏ روند ! پس او خود چگونه خواهد بود ؟!

 در اين هنگام راه‏هاى شهر را به روى آنان مى‏ گشايند و آنان وارد شهر مى‏ شوند و در آنجا به آنچه مى‏ خواهند حكم مى‏ كنند.

    گرچه برخى از مؤلّفين احتمال معناى ديگرى دربارۀ اين خبر داده ‏اند كه خلاف ظاهر روايت است ؛ زيرا ظاهر روايت اين است كه فردى را كه حضرت بقيّة اللَّه الأعظم ارواحنا فداه براى حكومت به اقليمى از گيتى مى‏ فرستند برخوردار از امدادهاى غيبى است .

    نه تنها او بلكه همۀ افرادى كه ارتش او را تشكيل مى‏ دهند و تحت فرماندهى او مى ‏باشند نيز اين چنين هستند ؛ همان گونه كه در آخر روايت به گونه ‏اى صريح مى‏ فرمايند: آنان - بدون وسيلۀ ظاهرى و تنها با نوشتن چيزى بر قدم‏هاى‏ شان - به روى آب راه مى‏ روند.

 با اين بيان چرا ما امدادهاى غيبى را به چيزهايى همچون موبايل توجيه كنيم؟!

    جالب توجّه است كه در روايتى تصريح شده است كه قاضيان عصر درخشان ظهور از امدادهاى غيبى برخوردارند و از فهمى فراتر از فهم و درك ديگران استفاده مى ‏كنند .

    اكنون به اين روايت توجّه كنيد :

    امام باقر عليه السلام مى‏ فرمايند :

 ... ثمّ يرجع إلى الكوفة فيبعث الثلاث مائة والبضعة عشر رجلاً إلى الآفاق كلّها فيمسح بين أكتافهم وعلى صدورهم ، فلايتعايون في قضاء...(65)

 ... سپس به كوفه برمى‏ گردد و سيصد و سيزده نفر مرد را به سوى آفاق و سراسر گيتى مى ‏فرستد . و ميان شانه ‏ها و سينه ‏هاى آنان را دست مى‏ كشد كه در نتيجه در امر قضاوت درنمى‏ مانند .

    از اين روايت نكاتى استفاده مى‏ شود :

    1 - سيصد و سيزده تن ياوران امام عصر ارواحنا فداه حاكمان جهان مى ‏باشند و همۀ آفاقِ زمين و سراسر گيتى در دست ياوران حضرت مهدى عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف خواهد بود .

    2 - حضرت بقيّة اللَّه الأعظم ارواحنا فداه - كه يد اللَّه هستند - با كشيدن دست بر شانه ‏ها و سينه‏ هاى آنان ، آن‏ها را از امداد غيبى برخوردار نموده به گونه ‏اى كه هيچ گاه در امر قضاوت و صدور حكم حق ، ناتوان نخواهند شد .

    3 - تمام سيصد و سيزده نفر افرادى كه به عنوان حكومت و قضاوت به سراسر جهان اعزام مى‏ شوند مرد هستند ؛ همان گونه كه در اين روايت به آن تصريح شده است . (66)

---

64) الغيبة مرحوم نعمانى : 319 .

65) بحار الأنوار : 345/52 .

66) برخى چنين اظهار نظر كرده‏ اند كه تعداد مردان و زنانى كه پيشگامانِ ياوران امام زمان ارواحنا فداه مى‏ باشند ، مجموعاً سيصد و سيزده نفر مى‏ باشد . امّا اين نظر صحيح نيست ؛ زيرا اگرچه در ميان پيشگامانِ ياوران امام عصر ارواحنا فداه تنى چند از زنان نيز وجود دارند ، ولى آنان از زمرۀ سيصد و سيزده نفر كه پس از استقرار حكومت عدل الهى حاكم بر اقليم‏هاى جهان خواهند بود ، نمى‏ باشند.

    آنچه باعث اين‏ اشتباه شده است اين است : در بيشتر رواياتى كه دربارۀ سيصد و سيزده نفر وارد شده است ، لفظ «رجلاً» (يعنى مرد) قيد نشده ولى با توجّه به روايات ديگر مانند روايتى كه نقل كرديم روشن مى‏ شود كه سيصد و سيزده نفر همه از مردان خواهند بود ؛ اگرچه زنانى نيز در شأن و مرتبت معنوى برخى از سيصد و سيزده نفر وجود دارند .