اهميّت اخلاص

   اخلاص به معناى پاك بودن رفتار و كردار آدمى از تظاهر و ريا و ساير امور شرك ‏آميز است. و از صفات بسيار ارزنده ‏اى است كه خداوند متعال برخى از بندگان خود را به دارا بودن مراحل عالى آن ستوده است. خداوند درباره ‏حضرت موسى مى‏ فرمايد:

«وَاذْكُرْ فِي الْكِتابِ موُسى اِنَّهُ كانَ مُخْلَصاً وَكانَ رَسُولاً نَبِيّاً».(1)

به ياد آور در كتاب، موسى را؛ بدرستى كه او مخلص بود و رسول و پيامبر بود.

   و درباره حضرت يوسف مى ‏فرمايد:

«اِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُخْلَصينَ».(2)

براستى او از بندگان مخلَص ما بود.

   اين گونه شخصيّتهاى بزرگ از درجه مخلِصين گذشته و به مقام مخلَصين‏ راه يافته ‏اند.

   امام جواد عليه السلام اخلاص را يكى از صفات سيصد و سيزده تن از بزرگترين ‏ياوران امام عصر ارواحنا فداه مى‏ دانند و آنان را به دارا بودن اين خصلت مى‏ ستايند و مى ‏فرمايند:

فَاِذَا اجْتَمَعَتْ لَهُ هذِهِ الْعِدَّةُ مِنْ اَهْلِ الْاِخْلاصِ اَظْهَرَ اَمْرَهُ.(3)

آن گاه كه اين عدّه از اهل اخلاص، در خدمت حضرت مهدى‏ عليه السلام گرد آيند، آن ‏بزرگوار امر خود را ظاهر مى ‏فرمايد.

   چون آن بزرگواران از قدرتهاى خارق ‏العاده و از تواناييهايى غير عادى‏ بهره‏ مندند، اخلاص از صفات ضرورى آنانست تا از قدرتهاى روحى خود، كاملاً در تحت سيطره ولايت امام زمان عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف استفاده كنند.

---

1) سوره مريم، آيه 51.  

2) سوره يوسف، آيه 24.

3) بحار الأنوار: 283/52.