(۱۶)

دعا هنگام خوردن تربت

 

از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمودند:

زمانی که یکی از شما تربت را به دست گرفت آن را ببوسد و بر دیدگان خود بگذارد  و بر سائر جسد مرور دهد و بگوید:

أَللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَةِ، وَمَنْ حَلَّ بِهَا، وَثَوَى فِيهَا، وَبِحَقِّ أَبِيهِ وَاُمِّهِ ‏وَأَخِيهِ، وَالْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ، وَبِحَقِّ الْمَلاَئِكَةِ الْحَافِّينَ بِهِ، إِلاَّ جَعَلْتَهَا شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ، وَبَرَاءاً مِنْ كُلِّ مَرَضٍ، وَنَجَاةً مِنْ كُلِّ آفَةٍ، وَحِرْزاً مِمَّا أَخَافُ وَأَحْذَرُ.

خداوندا به حقّ این تربت و کسی که در آن آرمید و در آن ساکن گردید، و به حقّ پدر و مادر و برادر و امامان از فرزندانش و به حق فرشتگانی که آن را احاطه کرده اند، آن را شفای هر درد و باعث رهایی یافتن از هر مرض و نجات از هر عیب و آفت و محفوظ ماندن از آنچه می ترسم و حذر می نمایم قرار دهی.

وسپس از آن استفاده نماید.

راوی این حدیث (ابو اسامه) گفته است: من روزگاری است طولانی که از آن همان گونه که امام صادق علیه السلام فرموده  و توصیف نموده اند استفاده می کنم و به حمد پروردگار هیچ مکروه و نا پسندی ندیده ام.(1)

---

(1) امالی شیخ طوسي : 326/1، مكارم الأخلاق: 361/1 ح1179، بحارالأنوار: 119/101 ح4 ، مفتاح الجنّات: 1 / 357 ، مفاتيح النجاة (مخطوط): 220،  والصحيفة الباقرية والصادقيّة الجامعة:  238 .