نقش زمان در

توجّه مردم به امام آن زمان

آنچه گفتيم به خاطر اين است كه ما در قيد مكان هستيم و دور بودن يا نزديك بودن ما به مشاهد مشرّفه در وظيفه‌اى كه ما براى زيارت آن بزرگواران داريم، تأثير مى‌گذارد.

همچنين زمان نيز در وظيفه ما نسبت به زيارت ائمّۀ اطهار علیهم السلام و ساير معصومين داراى تأثير است. همانگونه كه مكان در زيارت و توجّه ما به آن بزرگواران مؤثّر مى‌باشد.

بنابراين هر كسى در زمانى كه زندگى مى‌كند نسبت به امام آن زمان وظيفه خاصّ و تكليف بيشترى دارد كه بايد به آن توجّه داشته باشد و به آن عمل نمايد. با دقّت در روايات اهل بيت علیهم السلام مى‌توانيم به اين حقيقت دست يابيم و به آن اعتقاد كامل داشته باشيم در كلمات اهل بيت علیهم السلام و رواياتى كه از آن بزرگواران وارد شده تصريح شده است كه مردم هر زمانى در روز قيامت با امام آن زمان محشور مى‌شوند. محشورشدن مردم هر زمان با امام آن زمان در روز قيامت براى چيست؟ مگر نه اين است كه اعمال افراد در هر زمان به امام آن زمان عرضه مى‌شود؟ چون اعمال مردم هر زمان به امام آن زمان عرضه مى‌شود، كارهاى زشت هر كس، قلب امام آن زمان را آزار مى‌دهد و اعمال نيك و پسنديده، قلب امام آن زمان را شاد و مسرور مى‌كند. پس هر انسانى با اعمالى كه انجام مى‌دهد با امام زمان خودش از شاد نمودن آن امام بر اثر كارهاى خوب و يا آزردن قلب امام آن زمان بر اثر انجام كارهاى زشت، مرتبط است. به اين جهت در روز قيامت هر كسى با امام زمان خودش محشور مى‌شود. پس ما كه در زمان امامت حضرت مهدى عجّل الله تعالى فرجه زندگى مى‌كنيم بايد در هر ساعت و در هر زمان مواظب باشيم قلب امام زمان ارواحنا فداه را از خود نرنجانيم؛ بلكه با انجام دادن كارهاى خوب و پسنديده قلب آن حضرت را شاد نماييم. پس ما بايد با مواظبت بر كارهاى خود، به امام زمان عجّل الله تعالى فرجه توجّه خاص داشته باشيم.

بديهى است اگر ما مواظب اعمال خود باشيم كه قلب صبور آن حضرت را از خود نرنجانيم و با اعمال خوب و پسنديده خود آن حضرت را شاد كنيم، آن بزرگوار به ما توجّه و عنايت خاص مى‌نمايند و اگر ناخودآگاه در گرداب گناه و فتنه‌ها گرفتار شديم ما را نجات مى‌دهند، زيرا كه در اين زمان. منجى و رهبر و امام زمان ما آن حضرت مى‌باشند.