معرفت، يا راه انتظار

    يكى از امورى كه درس انتظار را به ما مى ‏آموزد و لازم است به آن توجّه داشته باشيم، مسألۀ معرفت و شناخت خداوند و جانشينان او و عظمت مقام آنان مى ‏باشد .

    كسى  كه واقعاً در راه معرفت پروردگار و شناختِ صحيح ائمّه اطهار عليهم السلام گام بردارد و با لطف و عنايت آن بزرگواران ، قلبش با انوار تابناك معارف الهيّه خاندان وحى روشن شود، به اين وسيله و از اين طريق ، با وظيفه ‏هاى ديگر خود آشنا مى‏ گردد و متوجّه مى‏ شود كه غفلت از امام عصر ارواحنا فداه زشت و ناپسند است .

    اين نورانيّت بر اثر درخشيدن نور امام عليه السلام است ؛ زيرا امام عليه السلام در هر زمانى قلب دوستان واقعى خود را نورانى و روشن مى ‏سازد .

    اكنون به اين روايت جالب توجّه كنيد :

  عن أبي خالد الكابلي قال : سألت أباجعفر عليه السلام عن قول الله عزّوجلّ «فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذي أَنْزَلْنا»(141) .

 فقال : يا أبا خالد ، النور والله الأئمّة من آل محمّد صلى الله عليه وآله وسلم إلى يوم القيامة ، وهم والله نور الله الّذي أنزل، وهم والله نور الله في السماوات وفي الأرض.

 واللَّه يا أبا خالد ، لَنور الإمام في قلوب المؤمنين أنور من الشمس المضيئة بالنهار ، وهم والله ينوّرون قلوب المؤمنين ، ويحجب الله عزّوجلّ نورهم عمّن يشاء فتظلم قلوبهم .

 واللَّه يا أبا خالد ، لايحبّنا عبد ويتولّانا حتّى يُطهّر الله قلبه ، ولا يُطهّر الله قلب عبد حتّى يُسلّم لنا ، ويكون سلماً لنا ، فإذا كان سلماً لنا سلّمه الله من شديد الحساب ، وآمنه من فزع يوم القيامة الأكبر.(142)

  ابو خالد كابلى مى‏ گويد : از امام محمّد باقر عليه السلام در مورد آيۀ شريفه كه مى‏ فرمايد : «پس ايمان بياوريد به خدا و پيامبر او و نورى كه فرو فرستاديم» پرسيدم .

 حضرت فرمود : اى ابو خالد؛ به خدا سوگند ؛ منظور از نور همان امامان از آل محمّد عليهم السلام تا روز قيامت مى ‏باشد .

 به خدا سوگند ؛ آنان همان نور خداوند هستند كه فرو فرستاده است .

 به خدا سوگند ؛ آنان نور خدا در آسمان‏ ها و زمين مى ‏باشند.

 به خدا سوگند اى ابو خالد ؛ نور امام در قلب‏ هاى مؤمنين تابناك ‏تر از خورشيد فروزان در روز است .

 به خدا سوگند ؛ آنان قلب‏ هاى مؤمنين را روشن مى‏ سازند ، و خداوند نور آنان را از هر كس كه بخواهد پنهان مى ‏نمايد ، پس قلب‏ هاى‏ شان تاريك مى‏ شود .

به خدا سوگند اى ابو خالد ؛ هيچ بنده ‏اى به ما محبّت نمى‏ ورزد و ولايت ما را نمى ‏پذيرد مگر بعد از آنكه خداوند دل او را پاك نمايد ، و دل هيچ بنده ‏اى را خداوند پاك نمى‏ گرداند تا اين كه منقاد و تسليم ما شود و سرِ سازش با ما داشته باشد . پس هنگامى كه با ما سازش داشت ، خداوند او را از سختى‏ هاى حساب (در روز قيامت) سالم نگه مى‏ دارد ، و او را از ترس و وحشت روز بزرگ قيامت ايمن مى‏ گرداند .

     آيا ممكن است  كسى قلبش به نور امام زمان ارواحنا فداه نورانى و روشن شده باشد ولى از آن حضرت غافل باشد ؟

---

141) سورۀ تغابن ، آيۀ 8 .  

142) الكافي : 194/1 .