(1)

دعاى بعد از نماز صبح

حضرت امام رضا عليه السلام فرموده ‏اند:

كسى كه پس از نماز صبح اين دعا را بخواند، حاجتى را درخواست نمى‏ كند مگر آنكه برايش ميسّر گردد و خداوند او را كفايت فرمايد:

بِسْمِ اللَّهِ وَصَلَّى اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، «وَاُفَوِّضُ أَمْري إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ‏ بَصيرٌ بِالْعِبادِ × فَوَقيهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا»(1)، «لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحانَكَ ‏إِنّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ × فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذلِكَ نُنْجِى ‏الْمُؤْمِنينَ»(2). «حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكيلُ × فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ ‏سُوءٌ»(3)، ما شآءَ اللَّهُ، لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ، ما شآءَ اللَّهُ لا ما شآءَ النَّاسُ، ما شآءَ اللَّهُ وَإِنْ كَرِهَ النَّاسُ. حَسبِيَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبينَ، حَسْبِيَ الْخالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقينَ، حَسْبِيَ ‏الرَّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقينَ، حَسْبِيَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمينَ، حَسْبي مَنْ هُوَ حَسْبي، [حَسْبي] مَنْ لَمْ يَزَلْ حَسْبي، حَسْبي مَنْ كانَ مُذْ كُنْتُ لَمْ يَزَلْ حَسْبي، حَسْبِيَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا هُوَ، عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ.(4)

‏بنام خدا، و درود و رحمت خداوند بر محمّد و آل او باد، «و كار خويش را به خدا واگذار مى‏ كنم، كه خداوند نسبت به بندگان بينا است × پس خدا او را از بدى ‏هاى آنچه درباره ‏اش نيرنگ زدند نگهداشت»، «خدايى جز تو نيست، تو پاك و منزّهى، همانا من از ستمكاران مى ‏باشم × پس نداى او را پاسخ گفتيم و او را از غمّ و غصّه رهانيديم و همان‏ گونه مؤمنان را نجات مى‏ بخشيم»، «خدا ما را بس است و او خوب دفاع كننده و پشتيبانى است، پس به نعمت خداوند و فضل و احسان او كه هيچ بدى به او نرسد دگرگون گشتند»، آنچه خدا بخواهد (همان شود)، هيچ جنبش و نيرويى جز به سبب خداوند نيست، آنچه خدا خواهد (همان شود) نه آنچه مردم بخواهند، آنچه خدا بخواهد (همان شود) گرچه مردم را خوش ‏آيند نباشد. پرورش ‏دهنده مرا از پرورش‏ يافتگان كفايت مى ‏كند، آفريننده مرا از آفريده ‏شدگان كفايت مى ‏كند، روزى ‏دهنده مرا از روزى ‏خواران كفايت مى ‏كند، خداوندى كه پروردگار دعا ... براى درخواست روزى جهانيان است مرا بس است، او كه كفايت ‏كننده است مرا، برايم كافى است، آنكه پيوسته مرا كفايت مى‏ كند برايم كافى است، آنكه از ابتدايى كه بوده‏ ام مرا كفايت كرده برايم كافى است، خدا مرا بس است، جز او خدايى و معبودى نيست، بر اوتوكّل نمودم، و او پروردگار عرش بزرگ است.

---

1) سوره غافر، آيه 44 و 45.

2) سوره انبياء، آيه 87 و 88 .

3) سوره آل عمران، آيه 173 و 174.  

4) عدّة الداعي: 307.