«دو زيارت» و «دو حرم»!

   كسانى كه به اين مقام رسيده ‏اند تولّدى «دوباره» يافته ‏اند؛ زيرا «دو ديده» قلب و«دو گوش» باطنى خود را گشوده ‏اند و از حياتى تازه برخوردارند و به اين‏گونه، سعادت خود را در «دو جهان» تأمين نموده ‏اند.

   هاله آنان شفّاف و نورانى و سراسر وجودشان را نور فرا مى‏ گيرد. اينان نور و روشنايى خود را از اين خاندان كسب كرده ‏اند، نه تنها اينان بلكه هر چه نورافشانى‏ مى كند، فروغى از پرتو انوار درخشان آل اللَّه گرفته است، حتّى نورافشانى «دوچشمه»(3) از نور وجود ايشان سرچشمه مى ‏گيرد و «دو برادران»(4) كه بر فراز آسمان ‏مى ‏درخشند، درخشندگى خود را از نور اين دودمان گرفته ‏اند.

   اين خاندان، اصل نور و روشنايى مى ‏باشند، و آن‏گاه كه دوران حكومت اهل ‏بيت ‏عليهم السلام فرا رسد، ظلمت و تاريكى از جهان رخت بسته و شب و روز با انوار درخشان حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه روشن مى‏ شود.

   اين خاندان، نه تنها اصل نور و روشنايى مى ‏باشند؛ بلكه اصل هر خير و خوبى ‏هستند و همگان هر چه در باب فضايل و معارف اين خاندان بگويند يا بنويسند، «دوبيتى»(5) از بحر معارف اين بزرگواران را نسروده ‏اند.

   از بيان اصل نور و روشنايى «دو دنيا» و از بحر معارف اين خاندان بگذريم و به‏ شرح «دو زيارت» و «دو حرم» بپردازيم:

   انسان ممكن است بر اثر پاكدلى، وجود عرشى حضرت امام رضا عليه السلام را درحرم مطهّر آن بزرگوار زيارت نموده و ببيند. و نيز ممكن است بر اثر پاكسازى قلب ‏از آلودگى و خارج نمودن اغيار از حريم قلب كه حرم خداوند است، به خاطر تجلّى ‏حضرت امام رضا عليه السلام بر قلب انسان، حتّى در غير حرم آن حضرت را زيارت نمايد. اين‏گونه حالات، معمولاً مكاشفه(6) است و گاهى ممكن است مشاهده باشد.

   بايد توجّه داشته باشيم كه گفتگوى اين مطالب آسان است ولى آنان كه داراى ‏اين‏گونه حالات هستند وجودشان همچون كبريت احمر و اكسير اعظم است.

   البتّه همان‏گونه كه گفتيم همه كسانى كه به زيارت حضرت امام رضا عليه السلام ‏شرفياب مى ‏شوند، هر كدام از لطف و عنايت آن حضرت توشه مى‏ گيرند.

 

---

3) دو چشمه: خورشيد و ماه.

4) دو برادران: دو ستاره درخشان در قطب شمال كه آن‏ها را به عربى «فرقدان» گويند.

5) دوبيتى: شعرى مركّب از چهار مصرع، كه مطلب كاملى را بيان كند.

6) براى توضيح بيشتر رجوع كنيد به: «اسرار موفّقيّت ج 2 ص 255» از مؤلّف اين كتاب.