سايت «سه نقطه» و «مناجات» به نقل از کتاب «صحيفهٔ مهديّه» مي نويسد : 

 

اعتياد به عصر غيبت امام عصر ارواحنا فداه!

 

(بنا بر رواياتى كه از ائمّه اطهار عليهم السلام وارد شده ، لازم است كه هر صبح و شام متوقّع واقع شدن ظهور آن امام همام و چشم به راه آمدن او باشيم.

متأسّفانه در اين زمينه تاكنون مردم نوعاً از تمام وظايفى كه در دوران غيبت به عهده دارند بى‏ اطّلاعند ، و كتاب‏هاى ارزنده‏ اى كه در اين باب نوشته شده مشتمل بر بعضى از وظيفه‏ هاى زمان تاريك غيبت مى‏ باشد . و چنانچه مردم از اوّلين روزهاى سياهِ غيبت با حال تباه خود آشنا مى‏ شدند ، عصر غيبت اين گونه طولانى نمى ‏شد .

به هر حال همه مردم بالأخصّ كسانى كه داراى وظيفه بيان اين گونه مسائل بوده اند و از گفتن آن غفلت يا تغافل ورزيده ‏اند ، بايد از عمل خود سخت غمگين و شرمسار باشند .

آيا سزاوار است امير عالَم هستى كه عالِم به همه نيازمندى‏ ها در اين منظومه و همه منظومه ‏ها و كهكشان‏هاست در ميان ما باشند و ما از آن حضرت غافل باشيم ؟

آيا سزاوار است قواى مغزى ميلياردها انسان بر اثر پنهان بودن نور خدا همچنان در پرده ظلمت قرار داشته باشد ؟

آيا سزاوار است ميلياردها انسان هر يك جام جهان نمائى به نام قلب با خود همراه داشته باشند و از عظمت آن بى‏ خبر باشند ؟

آيا در چه زمانى قلب‏ها به حيات اصلى خويش بازمى‏گردند و با زندگى عالى انسانى به معناى واقعى آشنا مى ‏شوند ؟

آيا در چه دورانى انسان‏ها به عظمت قلب خويش و آن آئينه‏ اى كه با آن مى‏ توانند جهانى را مشاهده كنند آگاه مى‏ شوند ؟

آيا در كدامين زمان تحرّكى در عقل و خرد و انديشه انسان‏ها پديد مى‏ آيد و جامعه بشريّت با گسترش دانش به مقامات عالى و والاى علمى راه پيدا مى‏ كند ؟

آيا در كدامين روزگار انسان‏ها بر اثر آشنا شدن با نور خدا ، تيرگى‏ ها و تاريكى‏ ها ، زورگويى‏ ها و تزويرها را كنار نهاده و به حكومت عادلانه الهى كه جهانى خواهد بود مى‏ رسند ؟ آيا چه زمانى ... و آيا چه زمانى ...

آيا اين‏ها همه ، جز در حكومت حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه ميسّر است ؟ پس چرا شُكوه آن زمان را احساس نمى‏ كنيم ؟ و چرا از تيرگى اين زمان شِكوه نمى‏ نمائيم ؟ چرا از وضع جهان در آينده آگاهى نداريم ؟ و چرا به وظيفه ‏هاى دوران غيبت عمل نمى ‏نمائيم ؟!)

 

پاسخ همهٔ اين سئوالات اين است كه ما به عصر غيبت و تاريكى و ظلم و ستم در آن خو گرفته ‏ايم ! به حدّى كه مجذوب ظلم و ظلمت گشته و به آن معتاد شده ‏ايم ! و اعتياد يك قدرتِ بسيار قوى براى كشاندن انسان‏ها به طور ناخودآگاه به سوى خوبى‏ها و يا بدى‏هاست !

    اعتياد و خو گرفتن انسان به هر چيزى همچون فطرت و طبيعت او ، آدمى را به سوى آن مى‏ كشاند به طورى كه گويى اراده و اختيار را از انسان در مقابل آن و عمل كردن برخلاف آن گرفته است ! اين قدرت را خداوند در اعتياد قرار داده است تا آدمى با خو گرفتن به خوبى‏ها بدون زحمت و ناخودآگاه به سوى آن‏ها جذب شوند و از بدى‏ها و زشتى‏ ها  كناره گيرند .

    به اين جهت حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام عادت را طبيعت دوّم انسان برشمرده و فرموده ‏اند :

 العادة طبع ثانٍ .(1)

  عادت طبيعت دوّم است .

     اين كلام كوتاه حقايق مهمّى را دربردارد . بنابراين فرمايش همان گونه كه انسان به سوى آنچه فطرت و طبيعت او اقتضا دارد به راه مى ‏افتد ، به سوى آنچه به آن خو گرفته و عادت نموده نيز حركت مى‏ كند .

    انسان بايد از اين قدرت بزرگ ، در راه صحيح و هدف‏هاى ارزنده استفاده كند ، و از آلوده ساختن خويش به عادت‏هاى زشت و ناپسند خوددارى نمايد .

    متأسّفانه جامعه بشرى بر اثر نداشتنِ رهبرى صحيح و نبود قدرتى كه بتواند اجتماع را به سوى فضيلت‏هاى اخلاقى و صفات برجسته انسانى سوق داده و هدايت نمايد ، به عادت‏هاى اشتباه فردى و اجتماعى گرفتار شده است .

    اعتيادهاى اجتماعى قدرتى بسيار بيشتر از اعتيادهاى فردى دارند و آسان‏تر مى‏ توانند انسان را به سوى چيزى كه اجتماع به آن خو گرفته است ، بكشانند .

    يكى از عادت‏هاى شوم اجتماعى كه جامعه ما را به خود گرفتار نموده و در بند اسارت خويش كشيده است ، خو گرفتن به وضع موجود و سازش با آن است به گونه‏ اى كه هرگز درباره آينده ‏اى حياتبخش و نجات دهنده فكر و انديشه ‏اى نكنند .

    با آن كه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم و اهل بيت عليهم السلام با بيان مسأله «انتظار» و تشويق انسان‏ها به سوى آن ، مردم را به اشتباه بودن سوختن و ساختن آگاه نموده و با بيان مسئله انتظار آنان را به اميد و حركت به سوى آينده روشن فرا خوانده ‏اند .

    متأسّفانه كسانى كه وظيفه داشته ‏اند اين مسأله مهمّ حياتى را براى مردم بيان كنند ، در اين وظيفه كوتاهى ورزيده ‏اند . به اين جهت مردمان همچنان به سوختن و ساختن عادت كرده ‏اند و درباره رسيدن به آينده درخشان ، تلاش نكرده ‏اند ؛ و با كمال تأسّف مسأله غيبت امام عصر ارواحنا فداه هنوز ادامه يافته است !

    هنوز اكثريّت جامعه ما به يك نوع اعتياد  كه غفلت از مسأله ظهور امام عصر ارواحنا فداه مى ‏باشد ، گرفتار است ؛ و آن را به دليل قانون وراثت از نسل‏هاى گذشته به ارث برده است ! و در نتيجه هنوز جامعه ما در حال ركود به سر مى ‏برد و حركتى در جهت ترقّى و رسيدن به مراتب عالى و ارزنده ننموده است ! در حالى كه اگر كسى بتواند عادت‏هاى اشتباه را كنار زده و خود را به خصلت‏هاى ارزنده انسانى زينت دهد به بهترين مقامات عالى دست مى ‏يابد.

    حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مى‏ فرمايند :

  بغلبة العادات الوصول إلى أشرف المقامات .(2)

  رسيدن به ارزنده‏ترين مقامات ، با غلبه بر عادات به دست مى ‏آيد .

     جامعه ما بايد با ايجاد حالت انتظار و دعا براى ظهور منجى جهان حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه عادت ديرينه غفلت از وجود تاريكى عصر غيبت را كنار بگذارد و به وسيله دعا از اعماق دل و جان خواهان فرا رسيدن حكومت عدل امام عصر صلوات اللَّه عليه از خداوند باشد.

----------------------------------
1) شرح غرر الحكم : 185/1 .

2) شرح غرر الحكم : 229/3 .

 

منابع: ــ پایگاه فرهنگی مذهبی سه نقطه

 ــ مناجات

ــ انتظار ظهور حضرت مهدي عليه السلام

http://entezar-e-dust.blogfa.com/

از کتاب «صحیفهٔ مهدیه : 73»

 

-----------------------------------------------------

اين مطلب در مقدّمهٔ کتاب «صحيفهٔ مهديه» آمده است.

براي مطالعه و دانلود کتاب «صحيفهٔ مهديه»

در بخش کتابخانهٔ پايگاه علمي المنجي، اينجا کليک کنيد.