در وبسايتهاي بيداري انديشه، سه نقطه و مناجات (پايگاه جامع اسلامي) مطلبي از کتاب «صحيفهٔ مهديه» در راستاي گام برداشتن در راه امام عصر اروحنا فداه و تلاش صادقانه در خدمت نمودن به حضرت، بدين صورت آمده است:

 

به سوى امير عالم هستى؛ امام عصر ارواحنا فداه

 

يقين داشته باشيد كسى كه صادقانه در جستجوى امام عصر ارواحنا فداه باشد و در راه آن حضرت خدمت نمايد و درباره تعجيل ظهور آن بزرگوار دعا و تلاش نمايد ، سرانجام راه به جايى مى‏برد و روزنه‏اى به سويش گشوده مى ‏شود ؛ بنابراين از كمك و فداكارى نسبت به آن حضرت كه دوران غيبت - همچون ريسمانى كه دشمنان به گردن اوّل مظلوم عالم هستى حضرت امير المؤمنين عليه السلام افكندند ، و دستان آن بزرگوار را بستند - دستان آن حضرت را بسته است ؛ دست برنداريد . و با تلاش در راه ظهور حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه و فراهم كردن مقدّمان آن، تارى از ريسمان غيبت را پاره كنيد .

    اطمينان داشته باشيد اگر كسى از خورشيد تابناك وجود او در زندگى بهره‏مند شود و شكّى به خود راه ندهد ، منظور نظرِ حضرتش قرار مى ‏گيرد و آن بزرگوار با  كلامى يا پيامى يا نگاهى خاطر او را خشنود و قلبش را شاد مى ‏نمايد ؛ زيرا ممكن نيست كسى در جستجوى حقيقتى باشد و در راه آن قدم بردارد ، مگر آنكه سرانجام به همه مقصود خويش و يا به مقدارى از آن دست مى‏ يابد .

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مى‏ فرمايند :

من طلب شيئاً ناله أو بعضه .

كسى كه در جستجوى چيزى باشد به تمام آن يا مقدارى از آن مى ‏رسد .

شما با قاطعيّت و يقين معتقد باشيد كه اينك گرچه دوران تاريك غيبت است و نوبت اظهار ولايت و قدرت حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه نرسيده ؛ ولى با اين وجود آن حضرت قطب دائره امكان و امير عالم هستى هستند و ولايت مطلقه آن بزرگوار سراسر جهان را فرا گرفته است . در زيارت آن حضرت مى‏ خوانيم :

السّلام عليك يا قطب العالم .

سلام بر شما اى قطب عالمِ هستى .

همه موجودات عالم هستى در عصر تاريك غيبت و همچنين در دوران نورانى ظهور در پرتو آن وجود مقدّس به زندگى ادامه مى‏دهند و مديون امامت و رهبرى آن بزرگوار مى ‏باشند . نه تنها ذرّات مادّى جهان بلكه بزرگان عالم كه مسيحا نفسند تابع و پيرو فرمان آن بزرگوارند ؛ بلكه شخص حضرت عيسى عليه السلام دم مسيحائى و مقام ارزشمند خود را به يمن وجود آن حضرت و آباء گرامى آن بزرگوار بدست آورده است . و نه تنها در عصر ظهور كه اكنون نيز در تحت لواء امامت و رهبرى آن بزرگوار به انجام وظيفه مشغول است .

در زيارت امام زمان ارواحنا فداه مى‏ خوانيم :

السّلام عليك يا إمام المسيح .

سلام بر شما اى پيشواى مسيح .

اين ولايت و رهبرى ، مخصوص روزگار پرشكوه ظهور نيست ؛ بلكه اكنون نيز حضرت عيسى در جايگاه عظيم خود افتخار پيروى از مقام امامت و رهبرى آن بزرگوار را دارا مى ‏باشد .

همه نجباء ، نقباء و اولياء خدا كه پا بر هواى نفس خود گذاشته و قصد و نيّت خويش را خالص نموده ‏اند ، به قدر ارزشى كه در پيشگاه خداوند دارند ، راه و يا روزنه‏ اى به سوى مقام نورانيّت آن حضرت كه نور عالم هستى در اين عصر و زمان است بدست آورده ‏اند ، و امام عصر ارواحنا فداه تنهايى و غربت خويش را با اين گونه اشخاص كه به مقامات عالى راه يافته‏ اند برطرف مى‏ نمايد . در روايت مى ‏خوانيم :

وما بثلاثين من وحشة.

 با وجود سى نفر  (از ياوران خالص) احساس تنهايى براى آن حضرت نيست .

مقصود از بيان مطالب گذشته اين است كه دوران غيبت به اين معنى نيست كه امدادهاى غيبى حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه از موجودات قطع گرديده و آن بزرگوار از كسى دستگيرى نمى ‏كنند و كسى در عصر تيره غيبت راهى به نور و روزنه ‏اى به روشنائى نمى‏ يابد ؛ بلكه همان گونه كه گفتيم كسانى كه با صداقت به سوى آن بزرگوار مى‏ شتابند و در پرتو بهره ‏مند شدن از درياى بيكران معارف امام عصر ارواحنا فداه روزگار پرشكوه ظهور را در زندگى خود لحظه ‏شمارى مى ‏كنند ، با پيامى يا نگاهى از سوى حضرتش قلب‏هاى استوار خود را استوارتر مى‏ كنند .

و اگر گوش جان باز كنيم و نداى اين افراد بااخلاص را بشنويم ، پيام‏شان به ما اين گونه است : « فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِى الْمُقَدَّسِ طُوى» .

كفش خود را درآوريد و ببينيد چگونه پاى خود را آزرده ‏ايد كه تاكنون از رفتن به سوى امير عالم هستى و قطب عالم امكان باز مانده ايد !

متأسّفانه عدّه ‏اى از افراد نه تنها خود را خالص نمى ‏گردانند و ريگ از كفش خود خارج نمى ‏كنند كه در كفش ديگران نيز ريگ مى ‏اندازند و آنان را مى ‏آزارند . اين گونه افراد با نيشِ زبان ، نيشتر به قلب دوستان واقعى مى‏ زنند ؛ زيرا بر اثر القائات شيطانى مايلند همگان از راه رفتن در طريق امام عصر ارواحنا فداه باز مانند . گويى كه نمى ‏دانند دشمنى با مسير امام زمان ارواحنا فداه و مخالفت با دوستان واقعى آن حضرت ، دشمنى با شخص آن بزرگوار است. مگر حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در «نهج البلاغه» نفرموده ‏اند:

 أصدقاؤك ثلاثة وأعداؤك ثلاثة ، فأصدقاؤك: صديقك ، وصديق صديقك ، وعدوّ عدوّك ، وأعداؤك : عدوّك ، وعدوّ صديقك ، وصديق عدوّك .

دوستان تو سه گروهند و دشمنان تو نيز سه گروه مى ‏باشند .

امّا دوستانت عبارتند از: 1 - دوست خودت، 2 - دوستِ دوستت، 3 - دشمنِ دشمنت .

 و دشمنانت عبارتند از : 1 - دشمن خودت ، 2 - دشمنِ دوستت ، 3 - دوست دشمنت .

 

بنابراين آيا دشمنى كردن با دوستان امام عصر ارواحنا فداه ، مخالفت با آن بزرگوار نيست ؟!

بگذريم كه اين سخنان خوشايند همگان نيست ! زيرا كه اكنون ريگ و ريگزار فراوان است و بيابان‏هاى تفتيده ريگ‏هاى داغ فراوان دارد ! و خشكسالى و قحطى چهره كريه خود را به همه نشان داده است و فكر باران افراد را به خود مشغول ساخته و عدّه‏ اى در پى انجام نماز استسقاء رفته ‏اند .

امّا صدها سال از غيبت آن آب گواراى حيات مى‏گذرد و مردم دست‏شان از آن چشمه زلال حيات مادّى و معنوى كوتاه است ولى براى رسيدن به آن كوشش نمى‏ كنند و به فكر باران مى‏ باشند در حاليكه باران به بركت وجود آن حضرت مى ‏بارد .

آيا در زيارت جامعه نمى‏ خوانيم :

 وبكم ينزّل الغيث .

 به وسيله شما بارانِ سودمند مى‏ بارد .

ولى ما چنين بوده و چنين هستيم ، اصل را فراموش كرده و به جستجوى فرع مى ‏پردازيم . همان گونه كه مسبّب الأسباب را از ياد مى بريم و به دنبال اسباب مى ‏رويم .

 

منابع : سایت بیداری اندیشه،  

سايت مناجات/ پايگاه جامع اسلامي    

و پایگاه فرهنگی مذهبی سه نقطه  

از کتاب شریف «صحیفه مهدیه : 76»

 

-----------------------------------------------------

اين مطلب در مقدّمهٔ کتاب «صحيفهٔ مهديه» نقل شده است.

براي مطالعه و دانلود کتاب «صحيفهٔ مهديه» در بخش کتابخانه پايگاه

علمي المنجي، اينجا کليک کنيد.