توفيق،
قدرت رهبرى و هدايت به سوى نيكي هاست
نكته اى از روايتى كه آورديم استفاده مى كنيم، و آن اين است كه در مسئله توفيق، قدرت اجرائىِ اجبارى وجود ندارد؛ زيرا براى رسيدن به سعادت علاوه بر توفيق، نياز به اصابت نيز وجود دارد.
توفيق نيروئى است كه انسان را به سوى خوبيها و امور پسنديده رهبرى مى كند. در حقيقت توفيق، راهنمايى بر انجام كار خير است، بدون آن كه مسئله جبر در كار باشد؛ زيرا فرد موفّق هيچ گونه اجبارى در انجام آن ندارد. اين وظيفه اوست كه از نيروى توفيق استفاده كند و آن را ضايع نسازد.
بنابراين توفيق فقط عنوان راهنمايى و پيشوايى براى اعمال خير را دارد، بدون آن كه اجبار و يا اكراهى وجود داشته باشد.
به اين جهت حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايند:
لا قائِدَ خَيْرٌ مِنَ التَّوْفيقِ.(5)
راهنمايى بهتر از توفيق وجود ندارد.
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام توفيق را به عنوان بهترين راهنما معرّفى مى فرمايند؛ زيرا همان گونه كه گفتيم در اعطاء توفيق، قدرت اجرائى اجبارى نهفته نيست؛ به اين لحاظ گاهى خداوند توفيق را به ما عنايت مى كند، ولى ما آن را از دست داده و ضايع مى سازيم.
تعبيرى كه حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرموده اند، پاسخى است براى افرادى كه از انجام كارهاى پسنديده خوددارى مى كنند و اگر در اين باره به آنان ايراد شود، مى گويند: خداوند توفيق آن را به ما نداده است.
با اين بيان واضح مى شود كه در بسيارى از موارد، توفيق الهى ما را يارى مى كند، ولى ما آن را ضايع نموده و بر وفق آن عمل نمى كنيم!
بنابراين از شرايط حتمى كاميابى و دستيابى به هدف، رفتار بر طبق توفيق الهى است.
5) بحار الأنوار: 94/1.
بازديد امروز : 27465
بازديد ديروز : 239476
بازديد کل : 122456422
|