گفتهٔ عمر برای ھموار ساختن راہ سقیفه

و به دست گرفتن حکومت بود

بزرگ ترین علمای شیعه و اهل سنّت نقل کرده اند، که وقتی پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله قصد وصیّت داشتند و دستور دادند برای آن حضرت دوات و قلم بیاورند، عمر گفت انّ الرجل لیهجر. بر اثر اختلاف افرادی که در آنجا بودند و سر و صدا راه انداختند، پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله از نوشتن نامه منصرف شدند، زیرا دیدند بر فرض وصیّتی بنویسند آن حضرت را متّهم می کنند که در حال هذیان چنین چیزی نوشته است.

نکتۀ دیگر این است که معلوم می شود افراد دیگری در آنجا وجود داشتند که از عمر طرفداری می کردند.

نکتۀ مهمتر این است که آنها از قبل تصمیم داشتند که با جریانی مانند سقیفه و امثال آن حکومت را به دست بگیرند.

این جریان دارای آثار مهمّی است که یکی از آن ھا ننوشتن وصیّت بوده است که نتیجهٔ آن باز شدن راہ بودہ که حکومت را به دست بگیرند و به این جهت عمر با نوشتن نامه که برنامه های آنان را به هم می ریخت جلوگیری کرد پس در واقع گفتن عمر: انّ الرجل لیهجر زمینه ساز شرکت آنها در سقیفه و به دست گرفتن حکومت توسّط آنان شد.

نکتهٔ مهمّ این است که او گفته است اگر کسی چنین کاری ـ جریان سقیفه ـ را انجام داد او را بکشید.

در واقع عمر این مطلب را به خاطر این گفته است که مبادا مردم پس از مرگ او با امیرالمؤمنین علیه السلام بیعت کنند  و به این جھت عامل چنین کاری را سزاوار قتل و کشتن می داند.

اگر واقعاً کسی که در آینده چنین کاری را انجام دهد سزاوار قتل است، پس چرا کسی که قبلاً این کار را انجام داده سزاوار قتل نباشد؟

 زیرا عمر خودش بیش از همه در خلافت ابوبکر مؤثّر بود و بر فرض کسی که چنین کاری را انجام داده یا انجام دهد سزاوار قتل است، پیروی کردن از چنین کسی یقیناً اشتباه است، پس راہ سقیفه باطل است.