در پايگاه اينترنتي مجلهٔ مهدويت ، چگونگي نوشتن نامه و عريضهٔ حاجت به محضر مبارک امام عصر ارواحنا فداه را از کتاب «صحيفهٔ مهديه» چنين نقل کرده است :

 

کيفيت نوشتن نامه و عریضهٔ حاجت به محضر مقدّس امام عصر

ارواحنا فداه

 

در کتاب «صحیفهٔ مهدیه»  این گونه آمده است:

عبارت زیر در کاغذی نوشته و آن را روی مرقد پاک یکی از امامان علیهم السلام می افکنی.

یا آن را بسته و مهر کنی و قالبی از گل تمیز درست کن و نامه را در آن قرار ده؛ سپس آن را در جوی آب یا چاهی عمیق یا برکه ی آبی بینداز که نامه به محضر مقدس امام عصر ارواحناه فداه خواهد رسید ان شاءالله. و آن حضرت خودشان نسبت به برآوردن خواسته ات اقدام می کنند.

 

  بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

    كَتَبْتُ يا مَوْلايَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْكَ مُسْتَغيثاً ، وَشَكَوْتُ ما نَزَلَ بي مُسْتَجيراً بِاللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ، ثُمَّ بِكَ مِنْ أَمْرٍ قَدْ دَهَمَني ، وَأَشْغَلَ قَلْبي ، وَأَطالَ فِكْري ، وَسَلَبَني بَعْضَ لُبّي ، وَغَيَّرَ خَطيرَ نِعْمَةِ اللَّهِ عِنْدي ، أَسْلَمَني عِنْدَ تَخَيُّلِ وُرُودِهِ الْخَليلُ ، وَتَبَرَّأَ مِنّي عِنْدَ تَرائي إِقْبالِهِ إِلَيَّ الْحَميمُ ، وَعَجَزَتْ عَنْ دِفاعِهِ حيلَتي ، وَخانَني في تَحَمُّلِهِ صَبْري وَقُوَّتي .

    فَلَجَأْتُ فيهِ إِلَيْكَ ، وَتَوَكَّلْتُ فِي الْمَسْأَلَةِ للَّهِِ جَلَّ ثَناؤُهُ عَلَيْهِ وَعَلَيْكَ في دِفاعِهِ عَنّي ، عِلْماً بِمَكانِكَ مِنَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ ، وَلِيِّ التَّدْبيرِ وَمالِكِ الْاُمُورِ ، وَاثِقاً بِكَ فِي الْمُسارَعَةِ فِي الشَّفاعَةِ إِلَيْهِ جَلَّ ثَناؤُهُ في أَمْري ، مُتَيَقِّناً لِإِجابَتِهِ تَبارَكَ وَتَعالى إِيَّاكَ بِإِعْطائي سُؤْلي .

    وَأَنْتَ يا مَوْلايَ جَديرٌ بِتَحْقيقِ ظَنّي ، وَتَصْديقِ أَمَلي فيكَ ، في أَمْرِ كَذا وَكَذا (در اين قسمت حاجت نوشته شود) ، فيما لا طاقَةَ لي بِحَمْلِهِ ، وَلا صَبْرَ لي عَلَيْهِ ، وَ إِنْ كُنْتُ مُسْتَحِقّاً لَهُ وَلِأَضْعافِهِ بِقَبيحِ أَفْعالي ، وَتَفْريطي فِي الْواجِباتِ الَّتي للَّهِِ عَزَّوَجَلَّ ، فَأَغِثْني يا مَوْلايَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْكَ عِنْدَ اللَّهْفِ ، وَقَدِّمِ الْمَسْأَلَةَ للَّهِِ عَزَّوَجَلَّ في أَمْري ، قَبْلَ حُلُولِ التَّلَفِ ، وَشَماتَةِ الْأَعْداءِ ، فَبِكَ بُسِطَتِ النِّعْمَةُ عَلَيَّ .

    وَاسْأَلِ اللَّهَ جَلَّ جَلالُهُ لي نَصْراً عَزيزاً ، وَفَتْحاً قَريباً ، فيهِ بُلُوغُ الْآمالِ ، وَخَيْرُ الْمَبادي ، وَخَواتيمُ الْأَعْمالِ ، وَالْأَمْنُ مِنَ الْمَخاوِفِ كُلِّها في كُلِّ حالٍ ، إِنَّهُ جَلَّ ثَناؤُهُ لِما يَشاءُ فَعَّالٌ ، وَهُوَ حَسْبي وَنِعْمَ الْوَكيلُ فِي الْمَبْدَءِ وَالْمَآلِ .

 

    به نام خداوند بخشنده مهربان

    اى مولاى من - كه درود خدا بر تو باد - به پيشگاه مقدّست مى ‏نويسم در حالى كه تو را به فرياد مى‏ طلبم؛ و به تو از مشكلى كه برايم پيش آمده شِكوه و شكايت مى ‏نمايم در حالى كه به خداوند و تو پناه آورده ‏ام؛ از مصيبتى كه تحمّلش براى من مشكل است و قلبم را به خود واداشته است ، و انديشه ‏ام در موردش به درازا كشيده است، و مقدارى از عقل و خرد مرا زايل گردانده، و نعمت ارزشمندى را كه خدا به من داده است دگرگون ساخته است . هنگام گمان ورود اين مشكل، دوست صميمى من، مرا واگذاشت، و خويشاوند صميمى من نيز وقتى متوجّه شد اين مشكل در راه است از من بيزارى جست . چاره‏ جويى‏ هاى من در مقابله با اين گرفتارى راه به جايى نبرده است، و بردبارى و نيروى من قادر به تحمّل آن نيست و به وظيفه خود عمل نكرده است .

    بدين‏سان، چاره‏ اى نديدم جز آن كه به سرعت به آستان مقدّست پناه آورم، و براى درخواست از خداوند - كه ستايش شكوهمند، از آن اوست - به خداوند و همچنين به حضرتت توكّل كردم تا اين گرفتارى را از من دور كنيد . اين گفتارهاى من، از (روى بى‏ دقّتى نيست؛ بلكه) علم دارم به جايگاه باعظمت تو نزد خداوندى كه پروردگارِ جهانيان است صاحب تدبير و مالك همه امور است . در اين حالات روحانى به تو اطمينان دارم و اميدوارم كه براى شفاعت نزد خداوند - كه ستايش او شكوهمند باد - در مورد انجام كارهاى مربوطه به من شتاب مى‏كنى؛ و از سويى نيز يقين و اعتقاد دارم كه خداوند - كه مرتبه ‏اش والا و مبارك است - درخواست تو را با برآورده ‏كردن درخواست من اجابت مى ‏فرمايد.

    اى سرور و سالار من؛ خودت نيز آن قدر بزرگوار و سزاوار هستى كه مطمئن هستم گمانم را محقّق مى‏سازى و آرزويم را به واقعيّت پيوند مى‏دهى در مورد اين كارها . . .  ، كه برايم سخت شده است و ديگر طاقت تحمّل آن‏ها را ندارم، و شكيبم در اين موارد تمام شده است ؛ البتّه به خوبى مى‏ دانم كه همه اين مشكلات، حقّ من است و سزاوار چند برابرش نيز هستم؛ چرا كه كارهاى زشت من، و كوتاهى و كندى در انجام واجباتى كه براى خداوند - شكوهمند بزرگ - است نتيجه ‏اى جز اين مشكلات دربرنخواهد داشت . اى سرور و آقاى من؛ - كه درود خداوند نثارت باد - با اين همه، در اين دل‏سوختگى و اندوه به فريادم برس، و در پيشگاه الهى درخواست انجام كارهاى من و برطرف ‏شدن مشكلم را تقديم كن، و زودتر اين كار را انجام بده؛ پيش از آن كه تلفاتى به بار آيد، و دشمنان به مسخرگى و شماتت من بپردازند؛ زيرا، تنها به خاطر توست كه اين همه نعمت بر من گسترده شده است .

    نيز، از خداوند - شكوهمند - درخواست كن كه يارى بزرگ و ارزشمند، و فتح و پيروزى نزديك و سريع خود را نصيب من فرمايد؛ به گونه ‏اى كه به آرزوهايم برسم و آغاز و پايان كارها نيز به نيكى باشد؛ و در هر حال از تمام ترسناك‏ها در امان باشم . اعتقادم بر اين است كه خداوند - كه ستايشش شكوهمند باد - هر چه بخواهد به طور كامل انجام مى ‏دهد؛ و كفايت‏گر من و وكيل نيكوى من نيز در دنيا و آخرت ، تنها خداست .

 

پس از آماده شدن نامه به طرف جوی آب یا برکه ( چاه)  می روی و یکی از چهار نایب خاص حضرت بقیة الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف یعنی، جناب عثمان بن سعید، پسرش محمد بن عثمان ، حسین بن روح نوبختی و علی بن محمد سمری – قدس سرهم-  (که راههای دستیابی به آن حضرت هستند) را انتخاب می کنی و با این عبارات او را صدا زده و می گویی:

  يا فُلانَ بْنَ فُلانٍ سَلامٌ عَلَيْكَ ، أَشْهَدُ أَنَّ وَفاتَكَ في سَبيلِ اللَّهِ ، وَأَنَّكَ حَيٌّ عِنْدَ اللَّهِ مَرْزُوقٌ ، وَقَدْ خاطَبْتُكَ في حَياتِكَ الَّتي لَكَ عِنْدَ اللَّهِ جَلَّ وَعَزَّ ، وَهذِهِ رُقْعَتي وَحاجَتي إِلى مَوْلانا عَلَيْهِ السَّلامُ ، فَسَلِّمْها إِلَيْهِ ، فَأَنْتَ الثِّقَةُ الْأَمينُ .

    اى (فلان فرزند فلان)؛ سلام و درود بر تو. گواهى مى‏ دهم كه درگذشت تو در راه خدا بوده، و اينك تو نزد خداوند زنده هستى و روزى خاصّ او را دريافت مى‏ كنى. و بدين‏سان، من در حياتى كه نزد خدا دارى تو را مخاطب قرار مى ‏دهم، و اين نامه و عريضه و درخواستِ حاجت من به سرورمان حضرت مهدى است كه درود خدا بر او و آل او باد ، پس آن را به حضرتش تسليم كن . به راستى كه تو مورد اطمينان و امانت‏دار هستى .

 

    آنگاه نامه را در جوی آب یا درون چاه یا برکه بینداز که به خواست خداوند خواسته ات برآورده خواهد شد.

ناگفته نماند علاّمۀ مجلسی پس از این عبارت افزوده است:

    در این حالت روحانی اندیشه ات اینگونه باشد که نامه را به دست آن حضرت تسلیم کرده ای؛ زیرا نامه به دست مبارکشان می رسد و به خواست خدا ؛ حاجت و خواسته ات برآورده می شود.

 

 منابع : ــ وبلاگ مجله مهدویت  http://mahdyaran313.blogfa.com

ــ انجمن هاي نوعروس www.nowaroos.com

ــ http://mahdyaran313.blogfa.com وبلاگ مهدي ياران 313

از کتاب شریف صحیفۀ مهدیه: 457

-----------------------------------------------------

اين مطلب در بخش هشتم ( عريضه ها) کتاب «صحيفهٔ مهديّه» نقل شده است.

براي مطالعه و دانلود کتاب «صحيفهٔ مهديه» در بخش کتابخانه پايگاه

علمي المنجي، اينجا کليک کنيد.