به وسيلۀ آن حضرت

مردم مورد عفوند

مسعودى در كتاب «إثبات الوصيّه» مى‌ نويسد: از امام عسكرى عليه السلام روايت شده است كه فرمود: 

 هنگامى كه حضرت صاحب الزمان (صلوات الله عليه) به دنيا آمد خداوند دو فرشته را فرستاد، او را برداشتند و با خود به سراپرده عرش الهى بالا بردند تا اينكه او را در پيشگاه قرب پرودرگار نگهداشتند، از مقام ربوبى خطاب شد: 
مرحباً بک، بک اُعطي وبک أعفو وبک اُعذّب.
خوش آمدى، به واسطه تو عنايت مى‌ كنم، و به خاطر تو عفو مى‌ كنم، و به سبب تو دشمنانم را عذاب مى‌ كنم.(1)

 

---

(1) قطره‌ اى از درياى فضائل اهل بيت عليهم السلام: 1 / 788 به نقل از إثبات الوصيّة: 251.

در حديث ديگرى آن حضرت فرموده است: هنگامى كه پروردگار، هدايتگر اين امّت را به من مرحمت فرمود دو فرشته فرستاد، و او را با خود به سراپرده عرش الهى بردند تا آنكه در پيشگاه خداوند ايستادند، ذات ربوبى به آن نوزاد خطاب كرد و فرمود:

مرحبآ بک عبدي لنصرة ديني وإظهار أمري، ومهديّ عبادي، آليت أنّي بک آخذ وبک اُعطي، وبک أغفر وبک اُعذّب.

خوش آمدى اى بنده من كه تو را براى يارى دينم و آشكار كردن امرم و هدايت بندگانم اختيار كرده‌ام، قسم ياد كرده‌ام كه به واسطۀ تو بگيرم و بدهم، و به واسطۀ تو ببخشم و عذاب كنم.