ابرهاى فيزيكى

در كتاب‌هاى فيزيك، ابرها به گونه‌ اى تقسيم شده‌ اند كه در راستاى تقسيم‌ بندى فرموده‌هاى خاندان وحى عليهم السلام نيست. و اين، به دليل آشنا نبودن نويسندگان آن ها با ابرهاى ناشناخته و خارق‌ العاده است. 
بديهى است تقسيم‌ بندى ابرها به ابرهاى مثبت و ابرهاى منفى و ايجاد شدن برق و صاعقه بر اثر برخورد آن ها با يكديگر، يك تقسيم جزئى است نه كلّى. در واقع اين تقسيم‌ بندى براى يك سرى از ابرهايى است كه در اثر تبخير و شرايط جوّى ايجاد مى‌گردند. 
به نظر ما احتمال دارد اين گونه ابرها، همان ابرهايى هستند كه در روايات از آن ها به عنوان «ذلول» و رام تعبير شده كه داراى حركتى آرام و نه‌ چندان تند مى‌باشند.
با مراجعه به قرآن كريم و نوشيدن قطره‌اى از جام دانش بيكران آن، متوجّه مى‌شويم: حركت ابرهاى باران‌ زا، به وسيله وزش بادها انجام گرفته و با وزيدن «رياح» آن ها به اين سو و آن سو به حركت در مى‌آيند. 
بديهى است سرعت سير اين گونه ابرها، با قدرت وزش بادها در ارتباط است. و از آنجا كه قدرت وزش «رياح» محدود است سرعت سير اين گونه ابرها نيز مشخّص مى‌شود. 
قبل از آن كه به اصل مطلب بپردازيم با استفاده از آيات قرآن كريم، سير ابرها و حركت آن‌ها را به وسيله بادها بيان مى‌ كنيم. خداوند بزرگ در اين باره مى‌ فرمايد:

 

ابرها

نكتۀ جالب توجّه درباره ابرها اين است كه در قرآن مجيد از ابرهايى كه از بخار تشكيل شده و داراى باران هستند تعبير به «سحاب ثقال» شده است. در حالى كه ابرهاى نورى كه بعضى از اصحاب ائمّه عليهم السلام آن را ديده‌اند داراى وزنِ سنگين نيستند.
ابرهايى كه از بخار تشكيل شده‌اند بر اثر تراكم و فشرده شدن تبديل به باران مى‌شوند و به زمين مى‌ريزند و بديهى است در اين صورت نه تنها از وزن آن ها بلكه از حجم آن ها نيز كاسته مى‌شود، امّا ابرهاى نورى اگر حامل چيزى باشند پس از جدا شدن از آن، چيزى از وزن و حجم آنان كم نمى‌ شود.