اهميّت مداومت بر دعا

 مداومت بر دعا و اصرار ورزيدن در ادامه آن داراى نقش بسيار مهمّى در رسيدن به مقصود و بدست آوردن حاجت مى ‏باشد. و اين نكته بسيار مهمّى است كه همه كسانى كه با دعا سر و كار دارند، بايد به آن توجّه داشته باشند؛ زيرا بيشتر افراد قدرت و توانائى آن را ندارند كه با خواندن يك دعا و يايك زيارت، و يا گفتن يك ذكر، حاجت خود را بگيرند و به مقصودشان نايل شوند.

   به عنوان مثال: در بسيارى از امراض جسمانى اگر مرض سطحى باشد، يا تازه شروع شده وكهنه و مزمن نشده باشد مى‏توان آن را با يك نسخه مداوا و معالجه نمود؛ ولى اگر مدّت بيمارى طولانى‏ و مرض كهنه گرديده باشد، بديهى است كه محتاج  به تكرار معالجه و ادامه مصرف دارو است.

   در امراض روحى نيز جريان از همين قرار است، اگر شخصى گرفتارى روحى شديدى داشته ‏باشد و يا در اصل شديد نبوده، ولى بر اثر گذشت زمان و طولانى شدن آن، در روح جايگزين و به آن معتاد شده، در اين صورت بديهى است كه مشكل اين گونه گرفتارى‏ها را با خواندن يك بار دعا نمى‏توان برطرف نمود، بلكه نياز به تكرار دعا دارد؛ همان گونه كه در بسيارى از امراض جسمانى انسان ‏محتاج تكرار و تداوم استفاده از دارو است.

   بنابراين، همان‏گونه كه در امراض جسمى مداوا را ادامه مى‏دهيم تا دارو كاملاً اثر خود را ببخشد، در مواردى كه نياز به دعا مى باشد نيز بايد خواندن دعا را همچنان ادامه دهيم تا اثر آن ظاهر شود.

   البتّه ممكن است افرادى با خواندن يك دعا، يا ذكر يك اسم از اسماء اللَّه، به نتيجه برسند ولى‏ اين گونه افراد در مجتمع بشرى نادرالوجود و كمياب ‏اند و عموم افراد نبايد توقّع داشته باشند كه مانند آنان با خواندن يك بار دعا، نتيجه ‏اى كه آن‏ها مى‏ گيرند، بگيرند.

   اين يكى از جهاتى است كه در روايات درباره الحاح و اصرار در دعا تأكيد شده است.