(34)

دعاى حضرت بقية الله ارواحنا فداه در اوّل ظهور

    در روايتى آمده است كه مفضّل از امام صادق عليه السلام پرسيد : اى آقاى من ؛ از كجا و چگونه )حضرت مهدى صلوات الله عليه) آشكار مى‏ شود و ظهور مى‏ فرمايد ؟

    حضرتش فرمود :  

اى مفضّل ؛ او به تنهايى آشكار مى‏ شود؛ به تنهايى نزد خانه كعبه مى‏ آيد؛ به تنهايى داخل خانۀ كعبه مى‏ شود. تنهاست كه تاريكى شب او را فرا مى‏ گيرد؛ و آن گاه كه چشمان مردم به خواب رفت و تاريكى شب زيادتر گشت ، جبرئيل و ميكائيل و ديگر فرشتگان، در صف‏هاى منظم به خدمتش شرفياب مى‏ شوند و جبرئيل به آن بزرگوار عرضه مى‏ دارد: اى آقاى من؛ گفتارت پذيرفته شد، و اجازۀ كار (ظهور) به تو عطا شد .

 آن امام بزرگوار، در اين حال دستان مباركش را بر چهرۀ شريف خود مى‏ كشد و مى‏ گويد:

« اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذي صَدَقَنا وَعْدَهُ ، وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ ، نَتَبَوَّءُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشآءُ ، فَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلينَ » (48). (49)

سپاس ويژۀ خداست كه وعدۀ خويش را نسبت به ما انجام داد، و ما را وارث زمين گردانيد، تا هر كجا كه بخواهيم در بهشت ساكن گرديم؛ بنابراين، چه نيكوست پاداش كسانى كه اهل عمل هستند .

---

48) سورۀ زمر ، آيه 74 .  

49) بحار الأنوار : 7/53 .