مؤکّد بودن استحباب زیارت آن حضرت

در مناسبت‌ها و ایام شریفه

زیارت آن حضرت ـ که درود خدا بر او باد ـ در اوقات خاص و ایام مبارکه برتر و شرافت بیشتری دارد مخصوصاً ایامی که اختصاص به وجود مقدّس آن حضرت دارد و ایامی که فضل و کرامتی از آن حضرت بروز نموده مانند روز مباهله و روز نزول «هل أتی» و روز ولادت آن سرور که بنابر مشهور سوّم شعبان است، و نیز مناسب است زیارت آن حضرت در روزی که قاتل ملعون ایشان به درک واصل گشته و آن روز چهاردهم ربیع الاول بوده است.(1)

در کتاب ابواب الجنان می‌نویسد: سزاوار نیست برای کسی که اخبار را بررسی نموده و آگاهی از روایات دارد که زیارت امام حسین علیه السلام را در هر روز و شب ترک کند مخصوصاً شب و روز جمعه، و اوقاتی که به آن حضرت منسوب است مانند: روز مباهله، روز نزول «هل اتی»، روز ولادت آن حضرت (که بنابر مشهور سوم شعبان است، اگرچه در مصباح از امام صادق علیه السلام روایت شده که پنجم ماه شعبان سال چهارم هجری است)، و روزی که ارواح دشمنانش لعنت شده‌اند (مثل چهاردهم ربیع الاول که در آن یزید بن معاویه جنایتکار به جهنم و عذاب ابدی واصل گردید)، ولی چون زیارت مخصوص در آن اوقات از ائمّه طاهرین به ما نرسیده بهتر آن است که با همان زیارت‌های مطلقه و یا زیارت عاشورا آن حضرت را زیارت کنیم.(2)

---

(1) بحارالانوار: 101/101 ذیل ح36،  نورالعین: ص403.

(2) ابواب الجنان و بشائر الرضوان: 169، نور العین: ص404.