درسى از دعاى بعد از زيارت «آل يس» در اين باره

    در زيارت «آل يس» -  كه از زيارات بسيار مهمّ امام عصر عجّل اللَّه تعالى فرجه مى‏ باشد و همچنين در دعاى پس از آن - يك دورۀ بزرگ از معارف و مسائل اعتقادى گنجانده شده است. و علاوه بر آن نكته ‏هاى بسيار مهمّى دربارۀ قدرت‏هاى عظيم انسان‏هاى تكامل‏ يافته وجود دارد و هر كس آن زيارت و دعاى پس از آن را مى ‏خواند ، از خداوند بزرگ مى‏ خواهد كه او را به آن مراحلِ بس بلند برساند ؛ اگرچه ممكن است خوانندگان آن، توجّه به عظمت و اهميّت آنچه مى‏ خوانند نداشته باشند.

    در اينجا نمونه ‏اى از آن‏ها را كه در ارتباط با بحث ما است بيان مى‏ كنيم:

    در ضمن دعايى كه پس از زيارت «آل يس» مى‏ خوانيم به پيشگاه خداوند عرض مى‏ كنيم:

 وفكري نور النيّات ، وعزمي نور العلم .(183)

 و فكرم را نور تصميم‏ها و اراده ‏ام را نور علم عنايت فرما.

    ممكن است صدها و يا هزاران بار تا به حال اين دعا را خوانده باشيم ولى تاكنون هيچگونه توجّهى به عظمتِ درخواست خود نكرده باشيم.

    درسى كه از اين دعا مى ‏آموزيم اين است : كسى داراى فكر روشن است و انديشه ‏اش از تاريكى رها يافته كه قدرت بر تصميم ‏گيرى داشته باشد و نفس وى باعث شكست اراده او نباشد. و كسى داراى عزم و اراده است كه نور علم و دانش در او تابيده باشد و وجودش با نور علم و آگاهى عجين شده باشد.

    عصر ظهور ، كه روزگار بارور شدن خواسته‏ هاى بلند انسانى است و زمان تكامل مقام عالى بشر است، افكارِ روشن و اراده ‏هاى نورانى در انسان‏ها پرورش يافته و تكامل مى ‏يابند.

    در آن روزگار پرشكوه در افكار و انديشه ‏ها ، نور و قدرت تصميم‏ گيرى پديدار مى‏ شود و در عزم و اراده مردم ، نور و توانايىِ فراگيرى علم و دانش ايجاد مى‏ گردد.

    در آن زمان ، انسان‏ها از خمودى ، عدم توانايى بر تفكّر و سستى عزم و اراده رها مى‏ شوند و به سوى علم و آگاهى روى مى‏ آورند و بديهى است با حياتِ فكر و انديشه و آزاد شدن اراده ، چه علم و فرهنگ پيشرفته و گسترده ‏اى در جامعه به وجود خواهد آمد.

---

183) صحيفۀ مهديّه : 567.