اسیر غفلت
جذب شدن به علوم طبيعى و غوطه ور شدن در مسايل مادّى ، انسان را از درك امور معنوى ، امدادهاى غيبى و توجّه به حقايق ارزنده عالم غيب باز مى دارد . به اين جهت كسانى كه جذب امور طبيعى شده و در دام امور مادّى گرفتار گشته اند ، از فكر و انديشه دربارۀ امور معنوى غفلت مى ورزند.
بسيارى از افراد نيز بر اثر همنشينى با افرادى كه پايبند جهان مادّى گشته اند ، از آنان رنگ گرفته و تحت تأثير افكار و عقايد اشتباه آنان قرار گرفته اند و بر اثر دور بودن از حقايق عالم هستى ، از امورِ معنوى و امدادهاى غيبىِ شگفت انگيز خاندان وحى عليهم السلام آگاهى ندارند.
براى روشن شدن اين حقايق و پيدا نمودن ايمان و اعتقاد به امور معنوى و امدادهاى جهان ناشناخته غيب ، بايد از شيفته بودن به عالم مادّه دست برداشت ؛ زيرا كسى كه عينك ماديّت را بر ديدگان خود نهاده ، چگونه مى تواند جهان شگفت انگيز فراتر از مادّه را بنگرد ؟ آيا كسى كه با عينك رنگى به اطراف خود مى نگرد ، مى تواند آنها را با رنگ واقعى خود ببيند ؟
آيا كسى كه ماديّت را همچون ديوارى بر دور خود كشيده است ، مى تواند جهانِ خارج از حصارِ خود را مشاهده كند ؟ آيا كسى كه در مكانى سربسته خود را زندانى نموده ، مى تواند نظاره گر شادمانى ها و شادابى هاى خارج از آن محيط باشد؟
مردمى كه در عصر غيبت زاده شده و در آن به سر برده و با تيرگى ها و تاريكى هاى آن ساخته اند ، همچون كسانى مى باشند كه در مكانى زندانى شده و هيچ راهى براى فرار از زندان پيدا نكرده اند ؛ بلكه حال مردم عصر غيبت كه با ظلمت آن ساخته اند ، از افرادى كه در زندان هستند بسيار بدتر است .
زيرا زندانيان مى دانند كه در زندان هستند و همواره در آرزوى نجات از آن به سر مى برند و در فكر يافتن راه رهايى از بند اسارت مى باشند . امّا متأسّفانه مردمان عصر غيبت، چون در زمان غيبت زاده شده و بزرگ شده اند ، از ماوراء زمان غيبت آگاهى ندارند. چون نه آنان خود طعم عصر ظهور را چشيده اند و نه كسى آنان را از آن دوران پرشكوه و پر حلاوت آگاه ساخته است .
به اين جهت به سختى ها و تاريكى هاى زندان غيبت ساخته و در انديشۀ نجات و رهايى از شكنجه هاى دوران وحشتزاى غيبت نبوده و نيستند .
بديهى است ما و همۀ زندانيان زندان غيبت با غفلتِ خويش از روزگار درخشان عصر ظهور ، زمان اسارت خود را در زندان غيبت تمديد مى كنيم.
پس زندان غيبتى كه در آن گرفتاريم همان غفلت ما است كه از آن دست برنداشته ايم .
گرفتار شدنِ جامعه در بند اسارت غيبت و غفلت به خاطر فراموش كردن عموم افراد جامعه از بُعد معنوى خود مى باشد .
بازديد امروز : 142315
بازديد ديروز : 300908
بازديد کل : 122032271
|