(17)

دعاء السفر في الساعة المخصوصة به أرواحنا فداه

    قال السيّد الأجلّ في كتاب «الأمان» : ذكرنا في كتاب «الأسرار المودعة في ساعات الليل والنهار» : أنّ كلّ ساعة من النهار ، يختصّ بها واحد من الأئمّة الأطهار عليهم السلام ، ولها دعاءان : أحدهما نقلناه من خطّ جدّي أبي جعفر الطوسي رحمه الله والآخر من خطّ ابن مقلة المنسوب إليه ، وكلّ واحد منهم عليهم أفضل الصلوات كالخفير والحامي لساعته بمقتضى الروايات .

    فالسّاعة الأولى لمولانا عليّ صلوات اللَّه عليه ؛

    والسّاعة الثانية لمولانا الحسن عليه السلام ؛

    والسّاعة الثالثة لمولانا الحسين عليه السلام ؛

    والسّاعة الرابعة لمولانا عليّ بن الحسين عليهما السلام ؛

    والسّاعة الخامسة لمولانا محمّد بن عليّ الباقر عليه السلام ؛

    والسّاعة السادسة لمولانا جعفر بن محمّد الصادق عليه السلام ؛

    والسّاعة السابعة لمولانا موسى بن جعفر الكاظم عليه السلام ؛

    والسّاعة الثامنة لمولانا عليّ بن موسى الرضا عليه السلام ؛

    والسّاعة التاسعة لمولانا محمّد بن عليّ الجواد عليه السلام ؛

    والسّاعة العاشرة لمولانا عليّ بن محمّد الهادي عليه السلام؛

    والسّاعة الحادية عشرة لمولانا الحسن بن عليّ العسكري عليه السلام؛

    والسّاعة الثانية عشرة لمولانا المهديّ صلوات اللَّه عليه.

    أقول : وهذه الساعات يدعو الإنسان في كلّ ساعة منها بما يخصّها من الدّعوات ، سواء كان نهار الصيف الكامل الساعات ، أو نهار الشتاء القصير الأوقات ، لأنّ الدعوات تنقسم اثني عشر قسماً ، كيف كان مقدار ذلك النّهار ، بمقتضى الأخبار.

    أقول : فإذا اتّفق خروجك للسّفر في ساعة يختصّ بها أَحد الأئمّة الحماة ، الّذين جعلهم اللَّه جلّ جلاله سبباً للنجاة ، فقل ما معناه:

    أَللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانا فُلاناً صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنَّني اُسَلِّمُ عَلَيْهِ ، وَإِنَّني أَتَوَجَّهُ إِلَيْهِ بِإِقْبالِكَ عَلَيْهِ ، في أَنْ يَكُونَ خَفارَتي وَحِمايَتي وَسَلامَتي وَكَمالُ سَعادَتي ضِمانَها بِكَ عَلَيْهِ ، حَيْثُ قَدْ تَوَجَّهْتُ فِي السَّاعَةِ الَّتي جَعَلْتَهُ كَالْخَفيرِ فيها وَحَديثَها في ذلِكَ إِلَيْهِ.

    أقول : وتقول إذا نزلت منزلاً في ساعة تختصّ بواحد منهم عليهم السلام أَو رحلت منه فتسلم على ذلك الإمام بما يقرّبك منه ، وتخاطبه في ضمان ما يتجدّد في ساعته ، فلولا أنّ اللَّه جلّ جلاله أراد ذلك منك ما دلّك عليه ، وإذا عملت بهذا هداك اللَّه جلّ جلاله إليه صارت حركاتك وسكناتك في أسفارك ، عبادة وسعادة لدار قرارك.(26)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

26) الأمان من الأخطار والأسفار : 101 .

 

---

 

(17)

دعاى سفر در ساعت مخصوص به حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه

    سيّد بن طاوس رحمه الله در كتاب «الأمان» آورده است : ما در كتاب خود به نام «الأسرار المودعة فى ساعات الليل و النهار» گفتيم كه هر ساعتى از روز ، ويژه يكى از امامان‏ عليهم السلام است ، و هر ساعتى نيز دو دعا دارد . يكى را از دستخطّ جدم شيخ طوسى رحمه الله نقل كردم ، و ديگرى را از دستخطّ منسوب به ابن مقله روايت نمودم .

    از روايات استفاده مى‏ شود كه هر يك از امامان‏ عليهم السلام ، در ساعتى كه به ايشان اختصاص دارد ، نگاهبان و حمايت‏ كننده از شيعيان ، خواهند بود :

    ساعت اوّل ، اختصاص دارد به مولاى ما اميرالمؤمنين حضرت على عليه السلام است .

    و ساعت دوّم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام حسن عليه السلام ؛

    و ساعت سوّم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام حسين عليه السلام ؛

    و ساعت چهارم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام زين العابدين عليه السلام ؛

    و ساعت پنجم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام باقر عليه السلام ؛

    و ساعت ششم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام صادق عليه السلام ؛

    و ساعت هفتم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام كاظم عليه السلام ؛

    و ساعت هشتم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام رضا عليه السلام ؛

    و ساعت نهم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام جواد عليه السلام ؛

    و ساعت دهم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام هادى عليه السلام ؛

    و ساعت يازدهم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام عسكرى عليه السلام ؛

    و ساعت دوازدهم كه اختصاص به امام دوازدهم حضرت مهدى صلوات اللَّه عليه دارد .

    انسان، در هر يك از ساعت‏هاى دوازده‏ گانه ياد شده ، دعاى ويژه آن ساعت را مى‏ خواند ؛ و تفاوتى ندارد كه روز بلند تابستانى ، يا روز كوتاه زمستانى باشد؛ زيرا از روايات برمى‏ آيد كه روز به هر اندازه باشد بايد به دوازده بخش تقسيم شود و دعاهاى مخصوص نيز دوازده بخش هستند .

    بدين‏سان، هرگاه تصميم به مسافرت گرفتى، هنگام حركت در هر يك از ساعتهاى دوازده‏ گانه كه قرار داشتى - و آن ساعت به هر يك از امامان عزيزى كه خدا او را حمايت ‏كننده و وسيله نجات قرار داده اختصاص داشت - اين دعا را بخوان :

 بار الها ؛ به مولاى ما (نام امامى را ببر كه آن ساعت به او اختصاص دارد) - كه درودهايت بر او نثار باد - اين خبر را برسان كه من بر او درود و سلام مى‏ فرستم ، و چون تو روى به ايشان دارى من نيز به ايشان روى آورده ‏ام؛ تا به ضمانت تو، مرا در حمايت و پناه و امنيّت خويش بدارند و سعادت و خوشبختى كامل نصيبم شود . زيرا من در ساعتى آغاز به كار مى‏ كنم كه آن حضرت را نگاهبان و امان دهنده در آن ساعت قرار داده‏ اى.

    به نظر مى‏ رسد كه مناسب است هر گاه به توقّفگاهى در بين راه رسيدى، در هر ساعتى كه بود دعاى ويژه آن ساعت را بخوانى ؛ همچنين ، هنگام حركت از توقّفگاه نيز به امامى كه آن ساعت ويژه اوست ، عرض سلام و ادب كنى ، تا روحت با او انس بيشتر بگيرد ، و او را ضامن خود بسازى كه از آن ساعت پيش‏ آمدى برايت رخ ندهد .

    اگر خداوند بزرگ اين كار را از تو نمى‏ خواست ، اين مطالب را نمى‏ آموختى . البتّه با اين كار ، تمام كارهايت در مسافرت‏هايت ، عنوان عبادت خواهد يافت و ذخيره ‏اى براى آن جهان خواهد شد .(26)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

26)  الأمان من اخطار الأسفار والأزمان : 101 .