نفس خود را درمان كنيد

   نفس، موجود عجيبى است؛ زيرا مى‏تواند انسان را به بالاترين درجات ‏انسانيّت بالا برد، همچنان كه قدرت دارد او را در اعماق درّه ‏هاى خوفناك ‏رذالت رها كند.

   بر انسان ضرورى است كه نفس خود را رها نسازد و در تمايلات وخواسته ‏ها او را آزاد نگذارد.

   حضرت امام صادق ‏عليه السلام مى ‏فرمايند:

لاتَدَعِ النَّفْسَ وَهَواها.(4)

نفس و خواسته ‏هاى او را، به خود وامگذار.

   زيرا نفس داراى نيروئى است عظيم؛ ولى سركش، بدخو و نافرمان! ما بايد به مداواى آن بپردازيم؛ تا بتوانيم از قدرت آن استفاده كنيم.

   امام صادق ‏عليه السلام در پايان روايت، راه درمان نفس را بيان كرده ‏اند. آن حضرت‏ مى فرمايند:

وَكَفُّ النَّفْسِ عَمَّا تَهْوي دَواها.(5)

بازداشتن نفس از آنچه را كه هوس مى ‏كند، دواى اوست.

   با معالجه و درمان نفس، مى ‏توانيد آن را به يك قدرت سالم و رحمانى ‏تبديل كنيد، و از انرژى پرتوان روحى كه در وجود شماست، بهره ‏مند شويد.

   با مخالفت نفس، قدرت و نيروى عظيمى كه در نفس - بالقوة - وجود دارد، به فعليّت مى ‏رسد و امكان استفاده از آن براى شما ايجاد مى‏ شود.

   كسانى مى‏ توانند آينده خود را درخشان سازند و از انوار تابناك ولايت ‏معصومين‏ عليهم السلام نورانى شوند كه حالات نفسانى خود را دگرگون سازند و در آن‏ تحوّل ايجاد كنند.

   در صورتى كه انسان حالات نفسانى خود را تغيير دهد، حالات معنوى او نيز تغيير مى ‏پذيرد. خداوند مى‏ فرمايد:

«اِنَّ اللَّهَ لايُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِاَنْفُسِهِمْ».(6)

براستى كه خداوند تغيير نمى ‏دهد آنچه را كه بر هر قومى مى‏ گذرد، تا آنچه را كه‏ در نفس آنان است تغيير دهند.

   بنابراين سرنوشت جامعه ‏ها و نيكبختيها و بدبختيهايى كه مردم را فرا مى ‏گيرد، بر رفتار و خواسته‏ هاى نفسانى آنان بنيان‏ گذارى شده است.

---

4و5) اصول كافى: 336/2.

6) سوره رعد، آيه 11.