(6)

دعاى ششم

أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ، وَلاتَدَعْ لي في هذَا الْمَكانِ الْمُكَرَّمِ، وَالْمَشْهَدِ الْمُعَظَّمِ ذَنْباً إِلّا غَفَرْتَهُ، وَلا هَمّاً إِلّا فَرَّجْتَهُ، وَلا كَرْباً إِلّا كَشَفْتَهُ، وَلا غَمّاً إِلّا أَذْهَبْتَهُ،  وَلا حُزْناً إِلّا سَلَبْتَهُ.

وَلا دَيْناً إِلّا قَضَيْتَهُ، وَلا عَدُوّاً إِلّا كَفَيْتَهُ (قَصَّمْتَهُ)، وَلا مَريضاً إِلّا شَفَيْتَهُ وَعافَيْتَهُ، وَلا عارِياً إِلّا كَسَوْتَهُ، وَلا عَيْباً إِلّا سَتَرْتَهُ، وَلا رِزْقاً إِلّا بَسَطْتَهُ، وَلا خَوْفاً إِلّا أَمَنْتَهُ، وَلا شَمْلًا إِلّا جَمَعْتَهُ.

وَلا غآئِباً إِلّا حَفِظْتَهُ وَأَدَّيْتَهُ، وَلا دَعْوَةً إِلّا أَجَبْتَها، وَلا مَسْأَلَةً إِلّا أَعْطَيْتَها، وَلا أَمانَةً إِلّا أَدَّيْتَها، وَلا فِتْنَةً إِلّا صَرَّفْتَها، وَلا حاجَةً مِنْ‏ حَوآئِجِ الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ لَكَ فيها رِضًى وَ لي فيها صَلاحٌ إِلّا قَضَيْتَها، يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.(7)

خداوندا؛ بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و در اين جايگاه ارزشمند و محترم، و حرم باعظمت وامگذار براى من گناهى را مگر آنكه آن را بيامرزى، و نه اندوهى را مگر آنكه  آن را گشايش دهى، و نه گرفتارى را مگر آنكه آن را برطرف سازى، و نه غمى را مگر آنكه آن را دور نمايى، و نه غصّه ‏اى را مگر آنكه آن را از بين ببرى، و نه قرضى را مگر آنكه آن را ادا كنى، و نه دشمنى را مگر آنكه آن را  كفايت كنى (درهم شكنى او را)، و نه مريضى را  مگر آنكه آن را شفا دهى و عافيت بخشى، و نه برهنه ‏اى را مگر آنكه آن را بپوشانى، و نه عيبى را مگر آنكه آن را  پنهان دارى، و نه روزى و رزقى را مگر آنكه آن را گسترش دهى، و نه بيم و ترسى را مگر آنكه آن را ايمن بخشى، و نه نابسامانى را مگر آنكه آن را سامان دهى، و نه غايبى را مگر آنكه آن را حفظ كنى و بازگردانى، و نه دعايى را مگر آنكه آن را به اجابت برسانى، و نه درخواستى را  مگر آنكه آن را عطا كنى، و نه امانتى را مگر آنكه آن را بازگردانى، و نه فتنه ‏اى را مگر آنكه آن را دور نمايى، و نه حاجتى از حاجت‏هاى دنيا و آخرت را  - كه در آن رضا و خشنودى تو و صلاح من باشد - مگر آنكه آن را برآورده  كنى، اى مهربانترين مهربانان.

---

7) كتابٌ في الزيارات والأدعية (مخطوط): 33.